Choroby wieku starczego

Choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera to zwyrodnienie tkanek mózgu. Powoduje to zanik komórek nerwowych. Objawem tej choroby jest przede wszystkim otępienie – brak zainteresowania otoczeniem. Innymi, często spotykanymi objawami są:

• 
  
  

  problemy z pamięcią;

  
  
  



• 
  
  

  zaburzenia osobowości;

  
  
  



• 
  
  

  „huśtawka nastroju”.

  
  
  

Powyższe objawy często powodują, że starsza, chora osoba staje się trudna we współżyciu z otoczeniem. Działa na nerwy swoim bliskim, którzy czasami nie potrafią się kontrolować i zaczynają postrzegać starszą osobę jako złośliwą i niemiła. W ten sposób nakręca się swego rodzaju spirala konfliktów. Osoba starsza potrafi irytować, co często wygląda na zwykłą złośliwość i tak jest odbierane jako otoczenie. Dodatkowym problemem jest fakt, ze opiekujący się taką osobą niejednokrotnie nie zdają sobie sprawy, że owo nieprzyjemne zachowanie nie jest ich winą, a jedynie objawem choroby. Często takie osoby są niezdiagnozowane i nikt nie wie, że są chore – nawet przez wiele lat. U wielu starszych osób ta choroba nie zostaje zdiagnozowana nigdy! Właśnie z tego powodu należy pamiętać, żeby w kontaktach z osobami w sędziwym wieku mieć spory zapas cierpliwości i wyrozumiałości. Nie należy się angażować emocjonalnie w żadne spory i konflikty. Nie można także zawsze iść na rękę starszej osobie, bowiem może to wywołać skutek typu „Dam palec, a odgryzie rękę”. Należy zatem iść droga rozsądnego kompromisu – i czasami być stanowczym. W większości przypadków – najlepiej tych błahych – trzeba ustępować.

Dotychczas nie znaleziono leku na lzheimera. Jedynym rozwiązaniem medycznym, gdy choroba jest już zdiagnozowana, to leczenie farmakologiczne – tzw. „leczenie objawowe”. Leczenie to powinno być jednak prowadzone przez lekarza – specjalistę: neurologa lub psychiatry.

W medycynie jest jednak tak, że lepiej zapobiegać, niż leczyć. Tutaj nic nie jest potwierdzone i zweryfikowane naukowo, ale wielu naukowców zgodnie powtarza, że mózg, podobnie jak inne organy w ludzkim organizmie można na swój sposób ćwiczyć. Dlatego wskazany przez nich jest „wysiłek” umysłowy i fizyczny, taki jak:

• 
  
  

  aktywność fizyczna (np. spacery, lekkie ćwiczenia rehabilitacyjne);

  
  
  



• 
  
  

  aktywność umysłowa (gry w katy, szachy, warcaby, rozwiązywanie krzyżówek i innych łamigłówek);

  
  
  



• 
  
  

  utrzymywanie kontaktów społecznych (spotkania z rodziną, przyjaciółmi);

  
  
  



• 
  
  

  właściwa dieta, bogata w białko, tłuszcze nienasycone, witaminy i minerały.

  
  
  

Opieka nad osobą starszą po udarze mózgu

Na wstępie - czym jest udar mózgu? Najprościej mówiąc jest to uszkodzenie mózgu na poziomie naczyniowym. Każdy organ w ludzkim organizmie, żeby poprawnie działać musi być ukrwiony i unaczyniony. Tylko w ten sposób do komórek może być dostarczany tlen oraz składniki odżywcze co determinuje zachowanie procesów metabolicznych. Na tej samej zasadzie działa mózg. Stąd - min. zalecenia lekarzy na temat prawidłowej diety oraz zażywania zdrowego ruchu. Pamiętać musimy, że mózg jest bodaj najważniejszym organem w naszym ciele, który odpowiada nie tylko za naszą sprawność psychiczną i umysłową, ale i za wszelkie czynności "sterujące" poszczególnymi, innymi organami. Udar mózgu to zaburzenia i brak regeneracji jego tkanki, spowodowane patologiami występującymi na poziomie naczyniowym.

objawami udaru moga być:

- silne bóle i zawroty głowy;

- zaburzenia mowy;

- zaburzenia ruchu, drętwienie kończyn;

- zaburzenia sprawności umysłowej;

- osłabienie.

Oraz wiele innych.

Przyczyną udaru są zaburzenia krążenia wewnątrz mózgowego. Jak szacują lekarze, aż 80% udarów to spowodowana jest niedokrwieniem mózgu. Pozostałe 205 wiąże się z czymś niemal całkiem przeciwstawnym - czyli wylewem krwi do mózgu. Podatność na zachorowanie na udar jest ściśle związana z wiekiem człowieka. im człowiek starszy, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia udaru.

Aby zapobiegać, należy pamiętać, że głównymi bezpośrednimi czynnikami, mającymi wpływ na zachorowalność są:

- palenie papierosów;

- alkohol;

- brak ruchu;

- otyłość;

inne choroby (cukrzyca, choroby serca, nadciśnienie krwi).

Opieka nad osobą starszą cierpiącą na to schorzenie nie jest łatwa. Czasami należy przystosować mieszkanie, czy też inne pomieszczenia, specjalnie dla tej osoby. Wiąże się to także ze specjalistycznym sprzętem umożliwiającym poruszanie się osobie chorej. Czasami pewne przedmioty codziennego użytku należy zamienić na inne, bądź przystosować obecne do tego, y chory mógł z nich korzystać. np. Wygięcie trzonka łyżki, którą chory je zupę i nie może dosięgnąć do ust, albo nie może jej poprawnie trzymać. Tutaj znalazłam krótkie zestawienie porad dla opiekujących się „udarowcem”:

http://udarowcy.com.pl/artykuly/zasady-opieki-nad-chorym-po-udarze-m%C3%B3zgu

I tutaj jeszcze jeden – wartościowy moim zdaniem artykuł oparty na literaturze fachowej: http://www.opiekunki24.pl/article/27/35