Pochwalijki #2

Ja nie bardzo takich eksperynemtów jestem skłonna dokonywać. Jakoś ten opis mnie nie "porwał". Bardziej mi leży tradycyjna, polska kuchnia. A dzisiaj moja panna dostarczyla mi ponad kilogram polskich kiełbas. Jednak wolę naszą, domową wędlinę. Wątróbki wcale nie lubię, a już ten dodatek tak jakoś całkiem mnie zdołował :blee:

Zimna krew, czy żona pdp?;))).

Ja w ogóle podchodze do dziczyzny jak do jeża, ale "dzikiej " wątróbki" jeszcze nie jadłam- dałam radę jakoś, nawet nawet było.

Babcia w ogóle dobrze gotuje i raczej niewymyślne potrawy, ale jest tak serdeczna, że nie sposób jej odmówić- boję się, że się upasę, tak próbuje mnie futrować:-).
Acha, wędliny tutaj kupują ze sklepiku przy prywatnym gospodarstwie i musze powiedzieć, że są bardzo dobre, w przeciwieństwie do tych, które można w niemieckich supermarketach dostać.

A ja dziś zjadłam wątróbkę z dzika z zimną krwią:-).
Przyrządzoną przez żonę pdp, nie dorwałam żadnego zwierzątka tutaj, choć sporo ich jest.
Dziadek był myśliwym, jego syn też jest i dziczyzny tu jest dostatek.

Będziesz miała na tej szteli jak za piecem* Jeśli to ród z pasja myśliwska to na bank są to ludzie przyjaźni i serdeczni a przy tym gawędziarze.Znam to środowisko. Rozsmakujesz sie - mięsko pyszne (wtedy jeszcze jadałam je) mow rano: darz bór*  - Weidmannsheil* *pisze tak jak słyszałam.
Tylko uważaj,żeby na obroty nie wszedł, myśliwy to zmyślny człowiek.

*  pozdrowienie mysliwskie,
**tak pozdrawiali sie Niemcy ( nie wiem na pewno,ale przeciez Tobie Tina, ja marny robaczek tłumaczyć nie mam odwagi)

Bo są to ludzie przyjażni, dobrze się tu czuję, zmienniczka też wraca na to wygnajewo, mimo ,że miastowa-to o czymś świadczy.

Babcia do popołudniowej kawy mi ekstra przyrządza polskiego sypanego szatana, nie wydziwia, że my Polki niekoniecznie kawę z ekspresu pijemy. Taki mały gest, a swiadczy o usposobieniu człowieka. 
Dziadek też poczciwy, no i bystry , mimo swojej choroby i posuniętej afazji.Ożywia się , jak rozmawia się z nim własnie o mysliwstwie, naturze.

Rzucę mu dziś pozdrowienie myśliwskie po niemiecku, akurat nie znałam tego zwrotu- dzięki Mleczko :).

Pochwalam się, że po moim wczorajszym joggingu pół miejscowości wie, że biegam ;) Dziś jak biegłam , to pomachało mi paru tubylców. Jutro skręcę chyba gdzieś na jakieś pole, bo się "fstydzę" ;))

Skarbie nie wstydź się ja biegam 40 lat  ....moje nogi smukłe i wyrzeźbione mówią za siebie.Biegam gdzie sie da znam  całe okolice i duże miasto.......a śmigam jak strzała  czasami słyszę oklaski.No to się też pochwalilam.

No to pozdrawiam następną forumową sportsmenkę:).

Też już biegam dość długo, chociaż kilka lat temu miałam przerwę z powodu naderwania ścięgna Achillesa, ale to nie poczas joggingu:).

Fakt, bieganie pięknie rzeżbi ciało, nie tylko nogi, ale brzuch i posladki też- zwłaszcza jak się pod górkę trochę przyspieszy:).

Też biegam,gonie czas.Mam dobre ,ale stare buty - jakoś nie mogę ich wywalic do smieci, bo mi serce boli na tą myśl.Lubię o świcie jak jest spokojnie,jak słoneczko wynurza sie zza hotyzontu.Wtedy jest cud,cud.Biegam własnie tez dla takich chwil.Nie tylko dla zdrowia.:randka2:

Serce mi się raduje jak czytam takie posty,ja też zdarłam kilka dobrych markowych butów w końcu kupę brałam udział w maratonach.Mam też takie buty które za żadne skarby nie wyrzucę.....sentymenty:spacer z psem:

Muszę się wam pochwalić dwoma rzeczami!

Po pierwsze - nowym avaterem
Po drugie - pisałam jakiś czas temu, że biegam? No to powiem wam, że widać już powoli rezultaty :) Sami znajomi mówią mi, że troszkę mi nożyska już schudły :D

Super jeszcze trochę wysiłku i cierpliwości,będą widoczne następne rezultaty,piękne pośladki płaski brzuch:spacer z psem: