Byłam kiedyś w wiosce oddalonej od Ingolstad o 20 km- przekichane. Rodzina widziała, że się duszę . Raz (byłam tam m-c)synowa dziadzia zawiozła mnie do centrum handlowego Ingolstad na "szoping"i czekała 2 godz. na ławce , na zewnątrz. Ja też upatrzyłam sobie taki stolik przy głównym holu i przesiedziałam też te 2 godz. gapiąc się na ludzi. Nie jestem skonstruowana do przebywania na odludziach:-)
Do Ingolstadt jeździłam na wakacje. Ciotkę tam mam. A w okolicach Pffaffenhofen pracowałam kilka lat u bauera. Lubię te okolice.
Mnie firma poinformowała, że to jest miasteczko. Sprawdziłam sobie w necie i rzeczywiście. Jak przyszło co do czego to się okazało, że jadę do dzielnicy tego miasteczka, które jest wsią, a do właściwego miasta jest 6-7 km.
. Adres okazał się jednak właściwym. Był to samotny dom , wokół był las i była też szkółka leśna. Napis "Friedhof" na bramie wziął się stąd, że syn Babci miał przedsiębiorstwo, które m. in. zajmowało się utrzymaniem czystości na cmentarzach. Super miejsce, to był październik i było tak kolorowo, liście tak pięknie pachniały i szeleściły pod stopami. Babcia miała salon, którego dwie ściany były szklane i jak przychodziłam po 6 do niej na górę, to widziałam wschód słońca. W tej szkółce leśnej bawiły się często zające, cała ich rodzina. Podchodziły bliziutko, że potem już je rozróżniałam, nawet imiona im dałam i Babcia też to podchwyciła i mówiła np.: "Zosia przyszła , albo Tadzio" 
Ale nie wyjadą wczesniej, mowy nie ma. Prędzej mnie za próg wystawią - nie mam nic przeciwko. No ale skończyliśmy na zburzonym Hamburgu. Ja tylko dodałam, że Hamburg zawdzięcza kompletne zniszczenie Kriegsmarine. Gdyby ich tam nie było pewnie ocalałby. 
