GENTLEMAN
Jestem po drugiej stronie mocy, czyli w de. Nowe miejsce i nowy podopieczny. Oczywiście zdobywam też nowe doświadczenia, a po turnusie w moim profilu niewiele pozostanie schorzen, z którymi się nie spotkałam. Tym razem to Alzheimer i Parkinson.
Jestem tutaj pierwsza opiekunka.
Komitet powitalny w postaci koordynatora przybyl, rytualy odprawione.Od jutra zaczynam.
Zmeczona jestem jak diabli, nawet imienia mojemu pdp nie moglam wymodzic, wiec niech na razie zostanie dzentelmenem, bo takie ma maniery. Zaznaczam,ze zrobił na mnie bardzo pozytywne wrazenie.
Jest prawnikiem z tytulem doktora, dom troche jakby z innej epoki, ale jestem pelna nadziei, ze bedzie dobrze.
Bo jak dzieki niemu nie uda mi sie poprawic relacji z facetami, to juz zadnego pana-podopiecznego nie wezme i koniec.
A teraz spac.
Hawana i podopieczni
GENTLEMAN
Jestem po drugiej stronie mocy, czyli w de. Nowe miejsce i nowy podopieczny. Oczywiście zdobywam też nowe doświadczenia, a po turnusie w moim profilu niewiele pozostanie schorzen, z którymi się nie spotkałam. Tym razem to Alzheimer i Parkinson.
Jestem tutaj pierwsza opiekunka.
Komitet powitalny w postaci koordynatora przybyl, rytualy odprawione.Od jutra zaczynam.
Zmeczona jestem jak diabli, nawet imienia mojemu pdp nie moglam wymodzic, wiec niech na razie zostanie dzentelmenem, bo takie ma maniery. Zaznaczam,ze zrobił na mnie bardzo pozytywne wrazenie.
Jest prawnikiem z tytulem doktora, dom troche jakby z innej epoki, ale jestem pelna nadziei, ze bedzie dobrze.
Bo jak dzieki niemu nie uda mi sie poprawic relacji z facetami, to juz zadnego pana-podopiecznego nie wezme i koniec.
A teraz spac.
byla Ala i Mydełkowa As sie nie liczy bo był na dokładke
o ile pamietam to pana pdp jeszcze nie miałas :-) byla Ala i Mydełkowa
As sie nie liczy bo był na dokładke :-)
Teraz , po czasie myślę że tak miało być. Zmieniam miejsca, pacjentów, chociaż przecież ich lubię ale to moje życie i moje decyzje.
Ja mam swoje priorytety.
W domu jest jak w muzeum, pełno eksponatów w etażerkach. Nie sprzątam, więc mogę zaakceptować.
Jedyne co mnie wkurza i to na maxa to internet, ktory doprowadzi mnie chyba do nerwicy. Działa tylko na kablu, czyli lapek uwięziony w moim pokoju na sznurku, a do tego przewija 2 minuty stronkę
Nie daję polubien, bo nie mogę znieść czekania...
W ten sposób odcina mnie także od tego kijowatego, ale jednak jakiegoś tam połączenia ze światem, czyli od internetu.
Jeździ do kliniki, dzisiaj ostatni raz i 8-mego marca wrócił z trzema czerwonymi tulipanami. Ależ się zdziwiłam, zaniemówiłam po prostu. On też się nie odezwał tylko wyciągnął karteczkę. Spojrzałam na nią i się roześmiałam, bo tam widniał tekścik:
"Wszystkiego najlepszego z okazji naszego święta DNIA KOBIET- opiekunka A...Mieszkam pod nr XY"
Ja to mam szczęście.
Okazało się, że trafiłam na ulicę Sklerotyków(przepraszam za skojarzenie, chyba nie obrażam tu nikogo, wzoruję się na obiegowej nazwie Majorki, nazywanej przez Skandynawów Wybrzeżem Sklerotyków). To znaczy, że mieszka tu wielu starych ludzi. Kiedyś była to sypialnia wielkiego miasta, teraz cicha, spokojna prowincja.Na spacerze z dziadkiem widziałam auto z podkarpacką rejestracją stojące pod domem, a poznana już koleżanka A powiedziała , że na tej ulicy pracują jeszcze dwie Polki.
Jak już się wszystko unormuje, czyli zacznę pracować w ustalonym rytmie dnia, ruszę na pauzę w teren i nawet będę miała z kim.Kijki zabrałam
Hawanko,to ciągłe chodzenie ma związek z Parkinsonem,mój dziadek podobnie jak poprzednia pdp również nie mogli w usiedzieć zbyt długo w jednym miejscu. Nie wiem dlaczego tak się dzieje...Z moich obserwacji wynika,że jak ktoś chce schudnąć bez diety,powinien zachorować na Parkinsona..
Nawet palenie rzuciłam, to znaczy nie kupiłam fajek i koniec, bo zorientowałam się poniewczasie, że w tej agencji mam w profilu "niepaląca" i takie są wymagania klienta.
A to dzentelmenstwo, to wychodzi z niego na kazdym kroku.
Dzisiaj po poludniu przyszedl przyjaciel dziadka. Otworzylam, przedstawil mi sie, powiedzialam, ze moj pdp odpoczywa, prosze poczekac. Drzwi jednak zatrzasnelam mu przed nosem, bo przeciez byle kogo na salony wpuszczac nie bede.
Moj dziadzio uslyszal i szybko przyszedl. Otworzyl drzwi i oczywiscie zaczal od przedstawienia mnie przyjacielowi.
Az mi w piety poszlo, bo odegralam role gburowatej sluzacej, a dziadzio tak serdecznie, cieplo i po imieniu.
Ehhh...
Mój pdp jest osobą niezwyklą.Przekonuję się o tym na każdym kroku.Wprowadził mnie już w swoją kolekcję grafiki i rysunku, opowiadał o pasjach podrożniczych(dobrze, że niektore pamiątki nie są ozdoba mojego pokoju, bo nie moglabym spać) a dzisiaj przed obiadem zabląkalam sie do pokoju bibliotecznego.I teraz dopiero się zdziwiłam, bo ujrzałam bogaty wybor polskiej literatury współczesnej. Zaczęłam czytać tytuły w wersji niemieckiej i aż parsknęłam śmiechem.Jakieś to nierealne bylo, aż śmieszne.Takie "Sklepy cynamonowe " zum Beispiel hahaha. Dziadzio przyszedl za mną i wypytal czy znam to i owo. Przy okazji poznalam jego gusty literackie.Do siebie na "podczytywanie" przynioslam opowiadania Marka Hlaski. Ale Andrzej Stasiuk to mnie po prostu rozwalil.Bo jak to, on Niemiec i go czytal?
A to dzentelmenstwo, to wychodzi z niego na kazdym kroku.
Dzisiaj po poludniu przyszedl przyjaciel dziadka. Otworzylam, przedstawil mi sie, powiedzialam, ze moj pdp odpoczywa, prosze poczekac. Drzwi jednak zatrzasnelam mu przed nosem, bo przeciez byle kogo na salony wpuszczac nie bede.
Moj dziadzio uslyszal i szybko przyszedl. Otworzyl drzwi i oczywiscie zaczal od przedstawienia mnie przyjacielowi.
Az mi w piety poszlo, bo odegralam role gburowatej sluzacej, a dziadzio tak serdecznie, cieplo i po imieniu.
Ehhh...
Co do ksiazek,ktore znalazlas w biblioteczce Podopiecznego,ciekawi mnie bardzo jak sie czyta Stasiuka po niemiecku. Czy jego niepowtarzalny styl wypowiedzi zostal zachowany? Bo tak mi sie wydaje,ze tlumacz musialby byc zarabiaszczy, aby zachowac kolokwialnosc slow czy specyficzna ironie Stasiuka i nie otrzec sie przy tym o wulgarnosc czy kicz. ;)))
Hawana, masz może możliwość zrobienia względnie dużej fotki z jedną stroną Stasiuka po niemiecku? Wstawiłabyś później, niesamowita sprawa, też jestem ciekawa tłumaczenia.
Mój pdp jest osobą niezwyklą.Przekonuję się o tym na każdym kroku.Wprowadził mnie już w swoją kolekcję grafiki i rysunku, opowiadał o pasjach podrożniczych(dobrze, że niektore pamiątki nie są ozdoba mojego pokoju, bo nie moglabym spać) a dzisiaj przed obiadem zabląkalam sie do pokoju bibliotecznego.I teraz dopiero się zdziwiłam, bo ujrzałam bogaty wybor polskiej literatury współczesnej. Zaczęłam czytać tytuły w wersji niemieckiej i aż parsknęłam śmiechem.Jakieś to nierealne bylo, aż śmieszne.Takie "Sklepy cynamonowe " zum Beispiel hahaha. Dziadzio przyszedl za mną i wypytal czy znam to i owo. Przy okazji poznalam jego gusty literackie.Do siebie na "podczytywanie" przynioslam opowiadania Marka Hlaski. Ale Andrzej Stasiuk to mnie po prostu rozwalil.Bo jak to, on Niemiec i go czytal?
A to dzentelmenstwo, to wychodzi z niego na kazdym kroku.
Dzisiaj po poludniu przyszedl przyjaciel dziadka. Otworzylam, przedstawil mi sie, powiedzialam, ze moj pdp odpoczywa, prosze poczekac. Drzwi jednak zatrzasnelam mu przed nosem, bo przeciez byle kogo na salony wpuszczac nie bede.
Moj dziadzio uslyszal i szybko przyszedl. Otworzyl drzwi i oczywiscie zaczal od przedstawienia mnie przyjacielowi.
Az mi w piety poszlo, bo odegralam role gburowatej sluzacej, a dziadzio tak serdecznie, cieplo i po imieniu.
Ehhh...
