No i ciąg dalszy niedyspozycji Babci. Większość dnia przeleżała. Zawołałam ją na obiad. Płacze. Jutro wracam do domku i będzie tutaj przez te 2 tygodnie ich córka się nimi zajmować. Ja jeszcze wezmę ją jutro na badanie krwi. Nie myślałam, że tak bardzo szybko może zmienić się jej stan zdrowia. Dosłownie w ciągu tygodnia.
No to niespodzianek ciąg dalszy.
Tuż po obiedzie,babcia zawinęła rękawy,doszła do szuflady, wyciągnęła nóż i mówi do mnie idziemy!
Pytam grzecznie,a dokąd? A Ona na to : Idziemy świnie kastrować!Pytam jeszcze raz,bo może źle zrozumiałam.Powtarza to samo.Więc zaczynam tłumaczenie,że Ty już nie masz świń,że Ty już emerytka
i takie tam,wychodzimy na podwórko,pokazuję jej puste chlewnie,kiwa głową ,ja ok.
Po czym pyta:A ty masz świnie ,to wykastrujemy Twoje! Parsknęłam śmiechem,a jednak demencyjna.
A tak swoją drogą, muszę zapytać Gabryśka,jak się nawinie,czy ona rzeczywiście robiła to sama!hi,hi
(byłam bio-odpady wyrzucić,babcia poszła za mną,i w momencie się cofnęła do domu)
