Jak minął dzień 7

A popytaj wujka nie odbiorę Ci tej przyjemności ,zaciekawi Cie i zobacz co jeszcze mam ciekawego pstryklam jak u babci byłam w szpitalu tydzień temu

Oj, oj, nawet nie wiesz, co by się działo, gdyby Sabina była u mnie w piwnicy Całe Niemcy i opiekunowie odetchnęliby z ulgą

Wielkie by to było poświęcenie Twoje dla ludzkości,pieśni by o Tobie śpiewali w gazetach pisali .Już widzę  nagłówki ,,Poskromienie złośnicy w piwnicy-2020"

Ale wieje, na chwilę jakby wszystko cichnie, aby w następnej chwili powiać z jeszcze większą mocą. Jeszcze nie opuściłam swojego piętra, jeszcze mi bardzo ta wichura nie dokucza. Mała lampka świeci, cicho sączy się muzyka, a ja stanęłam pod tym oknem w dachu i podziwiam naturę-jej piękno w jej grozie i sile. Wielki ,srebrny, okrągły księżyc rozjaśnia niebo, które jakby się obniżyło. Chmury ,białe że aż prawie srebrne, płyną szybko gnane wiatrem. Poukladały się jakby piętrami ,niektóre lekkie i puchate jak wata cukrowa, inne jak grzywy spienionych morskich fal ,a już wiatr przesłania je innymi jeszcze, ciemnymi i ciężkimi ,ktore raz po  raz płaczą deszczem. Pada minutę i już  dalej płyną, a księżyc od nowa wszystkiemu się przygląda, to tu, to tam coś rozświetlając srebrzyście. W pokoju ciepło i sucho, i myślę sobie, że dobrze mi jest. I na myśl mi przyszli ci wszyscy, którzy nie mają dachu nad głową. 
A będąc na popoludniowym spacerze, widziałam ptaki, szpaki, wróble, wrony, które grupami krążyły niespokojnie, zniżały lot i znikały gdzieś. Kto wie, gdzie ptaki w taką pogodę się chowają, bo ja nie mam pojęcia ?. Chyba jutro muszę na ten temat informacji poszukać.  
Jeszcze trochę posłucham wiatru i deszczu przed snem. Mam nadzieję, że zasnę 

Ależ  wszystko szybko się zmienia. Skończyłam pisać o chmurach i księżycu, podchodzę do okna, żeby jeszcze chwilę popatrzeć, a tu nic nie widać. Nawet księżyca nie ma, tylko ciężkie, ciemne niebo wisi prawie nad głową, deszcz leje i wiatr szaleje. 
Dobranoc 

Dziwa, dziwa . Niebo błękitne  a deszczyk pada  .Co to jeszcze dziś  moze mnie zaskoczyc ?

Kurcze wyleciało mi z głowy jak się nazywa toto, co wyciąga parę z gotowania nad kuchnią Za diabła, mam jakąś blokadę. Ani po pollsku ani po niemiecku W każdym bądź razie dziwne dzięki dochodzą. I chmurzyska sie pojawiły znowu. Idę do garów.

Powoli mija, mija... Dziś żadnych terminów, za to do piątku wyjazdowo, to do lekarza, to na gimnastykę, to Fussflege, to urolog...
Dziś tradycyjnie był koordynator, pogadaliśmy, on chwilę sam z babką... Potem przy aucie się go pytam... A on.... jest wszystko w porządku

Coś pochłania może pochłaniacz?

Spad robię do potem, pogonie się z wiatrem może jak Dusie mnie liźnie a słonko muśnie po twarzy

O okap Ci z pewnością chodzi

Dzień mija powoli bez większych wzlotów i upadków( tych tutaj to w ogóle nie przewiduje, tfu tfu na psa urok, żeby nie zapeszyć)  jako że mam sporo czasu to obejrzałam wczoraj fil "Ella i John" ze świetnym duetem aktorskim. Temat film jak najbardziej nam, w opiekunowie bliski. Pokazany w taki sposób że człowiek momentami śmiał się przez łzy. Mnie się przypomniało wiele sytuacji z pdp dementywnymi, które w tamtym czasie nie dawały powodu do śmiechu, ale z perspektywy czasu i na spokojnie jak o tym pomyśle to co innego. Naprawdę polecam

Ooo ! Okap, pochłaniacz. Dawno mnie tak nie przyblokowało  Ponieważ Sabina się znęcała nade mną w nocy to idę do łózia. Trzymajta się ludzislka.  

Powiało, pogrzmiało, gradem sypnęło.... Teraz słońce i spokojniej. Po drodze do sklepu widziałam sporo gałązek na drodze, jeden rozwalony płot (ale taki słaby był) i jedną klapkę od skrzynki na listy wyrwaną.