Jak minął dzień 8

 Uhm,magnolie, , kocham :-)
Będąc długo w Bonn uwielbiałam spacerować alejkami wśród kwitnących magnolii. Nigdy nie miałam dość, mogłam codziennie je podziwiać, często nadrabiałam drogi, żeby na nie popatrzeć. Szczególnie na te bladoróżowe, tulipanowate. I zawsze było mi żal, że tak krótko kwitną i są takie delikatne. Wystarczył mocny deszcz i silny wiatr, a coraz mniej kwiatów  zostawało na drzewach. 
Kojarzą mi się z motylami ,ktore na chwilę tylko na drzewie przysiadły . Na szczęście nie musiałam nigdy sprzątać po nich :-)

Jak je widzę, to mi się Paryż przypomina- tam pierwszy raz  magnolię zobaczyłam- i dopiero po jakimś czasie się dowiedziałam, co to było. Pięknie było łazić na wiosnę, przez 4 kolejne niedziele, bez jakiegoś planu i celu... Oczywiście muzea zwiedzałam. Pracowałam wtedy miesiąc u weterynarza jako pomoc domowa. Byłam tam potrzebna choćby po to, by sprzątać po 11 persach- tyle miał w domu kotek. W klatkach w gabinecie byli panowie- piękne, zdobywające medale na wystawach, ale leniwe... Do tego papugi, szynszyle, 4 psy, króliki miniaturki... W domu tylko te kocice trzymał, reszta po posesji rozsiana:-)

W Paryżu pracowałaś,? Szczęściara

Pod Paryżem- 30 lat temu. I kolejką w niedziele jeździłam zwiedzać. Miło to wspominam. Była wiosna, ciepło, miło. Przez dwa ostatnie wyjazdy towarzyszyła mi inna Polka, góralka, pracująca u kobiety tego weterynarza. I wtedy pierwszy raz zobaczyłam dziwne zjawisko:-) - dziewczyna była przysadzista, średniej urody, ubiór nie nadzwyczajny. A WIDZIAŁAM, jak panowie, bardzo przystojni, z pięknymi kobietami u boku mijali nas wzrokiem i wracali do niej. Wszyscy panowie! Specjalnie potem zwracałam uwagę. Fajnie było z nią zwiedzać, np. szłyśmy gdzieś ulicą, a ona mi śpiewała:-) Mówiła, że zdarzało się jej zarabiać gdzieś pieniądze śpiewając przy dworcu... Bardzo ciekawa osoba, którą w sumie znałam kilka dni. Od pory zaczęłam zauważać, że niektóre kobiety mają w sobie jakiś magnetyzm, który nie musi być związany z urodą, wiekiem. On jest albo nie ma.

Dzień mija ciekawie, aż za ciekawie... Rano pdp pobrali krew i mocz do badania, potem zadzwonili, żeby pdp podjechał do przychodni (jakieś 800 m)  do lekarza. Pdp ma złe wyniki i chyba chore nerki. Poza tym założyć mu muszą cewnik, bo jest coraz gorzej z zalewaniem łóżka. Jutro więc jedzie do szpitala, nie wiadomo na ile dni, a ja pojutrze do domu. Potem ktoś tu przyjedzie. Nie ma to związku z koroną..
Więc szybciej niż myślałem... będę w domu:-)

To co z dnia na dzień skrocili ci pobyt ? Można tak ?