Psy, koty i inne nasze zwierzaki
Musze zaryzykowac bo nie mam wyjscia,jestem pod sciana. Zostaje tutaj do 13 stycznia wiec pozniej Wam napisze czy dostalam pozwolenie. Mam nadzieje ze w Busie ewentualnie nie beda robili problemu z przewozem psa, orientujecie sie ile kosztuje bilet na zwierzaka?
poszukaj info w internecie, wstukaj tylko - przewożenie psa w autobusie za granicę-, bo ja na przykład nie wiem. Mozah i Laska - napiszcie coś jeszcze o koniach, plissssssss.....Bardzo urokliwe te Wasze historie!
Laska 60 - podobała mi się ta twoja opowieść o powrocie z targu .potwierdzam -konie mają doskonałą pamięć . A następnym razem napiszę Wam o ,,koniu profesorze ''
Niestety nie zawsze konczyly sie powroty z upojonym alkoholem gospodarzem na furmance ... szczesliwie...
Konie nie zauwazyly zblizajacego sie pociagu.... zginal wowczas nie tylko gospodarz ale jego trojka malych dzieci... i oczywiscie konie...
To tak ku przestrodze dzisiejszym kierowcom o 150 koniach pod maska...
Konie nie zauwazyly zblizajacego sie pociagu.... zginal wowczas nie tylko gospodarz ale jego trojka malych dzieci... i oczywiscie konie...
To tak ku przestrodze dzisiejszym kierowcom o 150 koniach pod maska...
Jestem wlasnie po rozmowie w sprawie mojego psiaka. Dostalam zgode na przyjazd ze Spajkiem, nie widzieli najmniejszych problemow, a babcia juz zaciera rece z radosci i pyta sie kiedy wracam! SUKCES!!!
O,kochana tak się cieszę w imieniu Twoim i Twojego zwierzaka
Opowiedziałam wam kiedyś o Jaśminie -koniu który był legendą za życia .Dzisiaj opowiem wam o ,,koniu-profesorze ''
Jaki był Lawir - był niby tylko NN - czyli bez ,,papierów'' . Tak było napisane na jego tabliczce -nawet bez roku urodzenia bo nikt go nie znał. Podobno został odkupiony od jakiegoś rolnika , podobno za młodu świetnie skakał . .Nie był hucułem -wysoki ,siwy ,,w hreczce '' , w typie konia małopolskiego . Na ujeżdżalni-siła spokoju , cierpliwie znoszący błędy początkujących , na nim większość stawiała pierwsze kroki w skokach . Ale za to w terenie ,,egzaminował'' jeźdźców .Wszystko było zwykle w porządku do pierwszej łąki.I tam Lawir lekko brykał .Kto się w siodle utrzymał - za parę minut przeżywał powtórkę. Jeśli wytrzymał i to -do końca jazdy miał tak pewnego i posłusznego wierzchowca że tylko pomarzyć Jeśli jeździec spadł to Lawir odbiegał kawałek i skubał trawę . Jeździec chciał wsiadać a tu hola ! Gdy podchodził do Lawira ten odbiegał trochę dalej i jakby się bawił nie pozwalając się złapać .W końcu uciekał galopem do stajni a jeździec wracał pieszo .Lawir był szczególnie ,,ceniony'' przez instruktorów .Za upadek z konia stawiało się wtedy ,,flaszkę'' - a Lawir trochę ich dla nas zarobił .Już jako starszy koń mało pracował ale z racji spokojnego usposobienia występował czasem w pokazach - nosił nawet na grzbiecie husarza w pełnym rynsztunku ,ze skrzydłami i nie bał się wcale .Byłam kiedyś instruktorem jazdy na obozie jeździeckim i kadra postanowiła zrobić uczestnikom ,,zieloną noc'' .Parę dni wcześniej przygotowaliśmy grunt opowiastkami o Białej Damie z Beskidów ,która po śmierci tuła się za karę po górach , na białym koniu i szuka zdradzonego ukochanego .No i ,,robiłam'' za Białą Damę '' w powiewnej szacie z obrusów ze stołówki , jeżdżąc o północy po obozie a wychowawcy w krzakach potępione dusze odgrywali .Stracha to miałam żeby się z koniem w linki od namiotów nie zaplątać gdyby poniósł ale on był posłuszny i spokojny .A obozowicze do końca nie byli pewni co to było bo rano wszyscyśmy zgodnie zaprzeczyli że cokolwiek w nocy miało miejsce.Miał w stajni koleżankę- starą klacz której nawet na pastwisku na krok nie opuszczał .Lubiłam patrzeć na te dwa stare konie już powolne ,nie takie ładne ale tak ze sobą zżyte , mądre i w jakiś sposób szczęśliwe .Lawir dożył w stadninie do końca swoich dni .Ot ,taki zwykły NN ale dla tych którzy go znali ,,koń profesor ''.
Jaki był Lawir - był niby tylko NN - czyli bez ,,papierów'' . Tak było napisane na jego tabliczce -nawet bez roku urodzenia bo nikt go nie znał. Podobno został odkupiony od jakiegoś rolnika , podobno za młodu świetnie skakał . .Nie był hucułem -wysoki ,siwy ,,w hreczce '' , w typie konia małopolskiego . Na ujeżdżalni-siła spokoju , cierpliwie znoszący błędy początkujących , na nim większość stawiała pierwsze kroki w skokach . Ale za to w terenie ,,egzaminował'' jeźdźców .Wszystko było zwykle w porządku do pierwszej łąki.I tam Lawir lekko brykał .Kto się w siodle utrzymał - za parę minut przeżywał powtórkę. Jeśli wytrzymał i to -do końca jazdy miał tak pewnego i posłusznego wierzchowca że tylko pomarzyć Jeśli jeździec spadł to Lawir odbiegał kawałek i skubał trawę . Jeździec chciał wsiadać a tu hola ! Gdy podchodził do Lawira ten odbiegał trochę dalej i jakby się bawił nie pozwalając się złapać .W końcu uciekał galopem do stajni a jeździec wracał pieszo .Lawir był szczególnie ,,ceniony'' przez instruktorów .Za upadek z konia stawiało się wtedy ,,flaszkę'' - a Lawir trochę ich dla nas zarobił .Już jako starszy koń mało pracował ale z racji spokojnego usposobienia występował czasem w pokazach - nosił nawet na grzbiecie husarza w pełnym rynsztunku ,ze skrzydłami i nie bał się wcale .Byłam kiedyś instruktorem jazdy na obozie jeździeckim i kadra postanowiła zrobić uczestnikom ,,zieloną noc'' .Parę dni wcześniej przygotowaliśmy grunt opowiastkami o Białej Damie z Beskidów ,która po śmierci tuła się za karę po górach , na białym koniu i szuka zdradzonego ukochanego .No i ,,robiłam'' za Białą Damę '' w powiewnej szacie z obrusów ze stołówki , jeżdżąc o północy po obozie a wychowawcy w krzakach potępione dusze odgrywali .Stracha to miałam żeby się z koniem w linki od namiotów nie zaplątać gdyby poniósł ale on był posłuszny i spokojny .A obozowicze do końca nie byli pewni co to było bo rano wszyscyśmy zgodnie zaprzeczyli że cokolwiek w nocy miało miejsce.Miał w stajni koleżankę- starą klacz której nawet na pastwisku na krok nie opuszczał .Lubiłam patrzeć na te dwa stare konie już powolne ,nie takie ładne ale tak ze sobą zżyte , mądre i w jakiś sposób szczęśliwe .Lawir dożył w stadninie do końca swoich dni .Ot ,taki zwykły NN ale dla tych którzy go znali ,,koń profesor ''.
opowiadajcie o swoich zwierzakach, Kika masz ptaka?
Margolciu.. moj slubny ma ptaka.... innego w ,oim domu nie ma...
Pisalam o kolezance... ktora miala kosa w ogrodku... zimowal tam tez... czesto u niej na kuchennym regale nocowal... nawet z kotem sie zaprzyjaznil... wzruszaja mnie opowiesci o zwierzatkach moze cos za chwile wrzuce... z zycia mojego wziete...
Margolciu... ciesze sie... ze jestes wsrod nas...
Pisalam o kolezance... ktora miala kosa w ogrodku... zimowal tam tez... czesto u niej na kuchennym regale nocowal... nawet z kotem sie zaprzyjaznil... wzruszaja mnie opowiesci o zwierzatkach moze cos za chwile wrzuce... z zycia mojego wziete...
Margolciu... ciesze sie... ze jestes wsrod nas...
Aaaaaaaa, no tak to inny rodzaj ptaszka, ale temat równie interesujacy, może moderator się zgodzi.......?
Edycja gdzies mi sie zapodziala...
Moja znajoma mieszkajaca wieksza czesc roku na dzialce, przystosowanej do zimowego bytowania ma; koteczke biala z paroma czarnymi plamkami i sunie, kundelka srednio-duzego i mocno halasliwego, ujada dzien i noc a powodow ma tysiace, bo to jez... trupta za glosno! to sarenka... przebiegla zbyt blisko! a to znowu sowa za nisko przeleciala i lopot jej skrzydel, obudzial jasnie pania Sunie i musiala jekliwym klapaniem oznajmic, wszystkim domownikom, jaka to krzywda sie jej stala. Wczorajszym wieczorem, szczegolnie glosno ujadala, kolezanka wyszla sprawdzic co sie dzieje i przywolac ja do domu.... i co zobaczyla... mocno rozwscieczona sunie.... nad malenkim, slabowitym koteczkiem...kicius nie mial nic do stracenia.... smialym susem do nog przypadl swojej "przyszlej pani" i rozdzierajaco kocim jezykiem... lamentowac zaczal. Piesiatko stanelo w slup - zdumione odwaga malego intruza. Obecnie kociatko wlazi na glowe Suni... i nie tylko jej swojej pani tez...
Moja znajoma mieszkajaca wieksza czesc roku na dzialce, przystosowanej do zimowego bytowania ma; koteczke biala z paroma czarnymi plamkami i sunie, kundelka srednio-duzego i mocno halasliwego, ujada dzien i noc a powodow ma tysiace, bo to jez... trupta za glosno! to sarenka... przebiegla zbyt blisko! a to znowu sowa za nisko przeleciala i lopot jej skrzydel, obudzial jasnie pania Sunie i musiala jekliwym klapaniem oznajmic, wszystkim domownikom, jaka to krzywda sie jej stala. Wczorajszym wieczorem, szczegolnie glosno ujadala, kolezanka wyszla sprawdzic co sie dzieje i przywolac ja do domu.... i co zobaczyla... mocno rozwscieczona sunie.... nad malenkim, slabowitym koteczkiem...kicius nie mial nic do stracenia.... smialym susem do nog przypadl swojej "przyszlej pani" i rozdzierajaco kocim jezykiem... lamentowac zaczal. Piesiatko stanelo w slup - zdumione odwaga malego intruza. Obecnie kociatko wlazi na glowe Suni... i nie tylko jej swojej pani tez...
Kika1: wspanialy opis! Ale sie usmialam !
AnnaSun: piekna sztuka ! Musicie miec dla niej duuzo miejsca w domku chyba ...
AnnaSun: piekna sztuka ! Musicie miec dla niej duuzo miejsca w domku chyba ...
Emilia - miejsce jest, dom stareńki ale spory a teraz nas już mało w nim zostało... ojciec i babcia w zeszłym roku umarli a brat raz jest raz go nie ma. nasza córuś już stara troszkę, i kulawa bo ciężarówka ja potrąciła... ale to ukochanie nasze... ona najbardziej się chyba cieszy jak wracam, a przynajmniej najbardziej to okazuje :)
Zlota Labladorka z niej... madre, czule. wrazliwe i bardzo pomocne pieski....
Sliczna Wasza Corcia..
Sliczna Wasza Corcia..