Jak przetrwać z rodziną podopiecznej?

Witam,
nie wiem czy był taki temat. Wyjechałam do pracy no i okazało się ze moja podopieczna mieszka sama ale obok, dosłownie obok, na tym samym piętrze syn z żoną. Nie wiem, może nie wszyscy ale ja lubię pracować sama no i nie lubię wtrącania.
Plus jest taki ze popołudniami przychodzi ktoś z rodziny i mam czas wolny np. 2 godziny ale denerwuje mnie te ciągłe krzątanie.
Jak sobie z tym poradzic?

Chyba ci się w temacie pomyliła podopieczna z opiekunką ? :)))
Miałam tak, że rodzina była za ścianą. Za bardzo się nie wtrącali, ale często zaglądali. Kiedy wychodziłam na spacery to chodzili po moim pokoju i zaglądali. Czułam sie nieswojo wrrrrrr

Chyba ci się w temacie pomyliła podopieczna z opiekunką ? :)))
Miałam tak, że rodzina była za ścianą. Za bardzo się nie wtrącali, ale często zaglądali. Kiedy wychodziłam na spacery to chodzili po moim pokoju i zaglądali. Czułam sie nieswojo wrrrrrr

nie mam wpływu na męża babci. Otóż jak pisałam wcześniej o swoich problemach z podopieczną . Ona po południu się uaktywnia i tak od godz 18, 18:30 aż do 22 lata co 2 - 3 minuty do kibelka bo jej się wydaje ze chce siku . Latam za nią bo słaba i może upaść ale czasami już mi się płakac chce. On na to patrzy i się śmieje jak ma dobry humor to poklepie ją po głowie i powie że ma głowe chorą. ciągle babciagada zamknij okno otworz okno załoń rolety odłoń rolety, wyrzuć papierek po cukierku i nie że za moment - już teraz i natychmiast. Spać ją położe a on ogląda jeszcze tv to za jakieś 10 minut wstaje i idzie do niego ja juz u siebie po 22 a on na drugi dzień że ona wstała i nie powinnam iśc do siebie! Ale do rzeczy -dziś jedziemy do neurologa i jak mam jemu powiedzieć żeby wziął tabletki na spanie - bo ona takich nie ma i jak wpłynąć naniego aby powiedział o tym sikani żeby jej lekarz wyjaśnił że po to ma majtko pampersy. Nie wiem żadne moje argumenty nie docierają do niego. Boże jeszcze 3,5 tygodnia daj mi siłę bo sama zwariuję. Chociaż już i tak po mału się przyzwyczaiłam do fanaberii babci.

No i tak jak mówiłam nic kompletnie nic. Siedzieliśmy w poczekalni 40 minut wizyta 3 i tyle a on nawet słowa nie powiedziałż e coś z nia nie tak. Boże dodaj mi sił bo zwariuję

A czemu sama sie nie odezwalas? Zanim do mojej podopiecznej (poprzedniej), zaczal przychodzic lekarz do domu, to chodzilam z nia. Jak mowila, ze wszystko jest dobrze, to ja mowilam, co jest zle. Pozniej, kiedy lekarz przychodzil co tydzien - sam pytal mnie o to, jak ja oceniam pacjentke.

Ja bym z pewnością tam już nie była. Nawet nie wiem jak Cię pocieszyć? Wiem jedno nie można być na każde zawołane u osoby z AL czy demencją. Trzeba od czasu do czasu wziąść na przetrzymanie. Miałam kiedyś taką podopieczną że można było 2 godz. stać i przekładać poduszki bo ją wszystko bolało. A to podłóż pod ten pośladek a to pod drugi. Mówiła: dobrze nie boli, żeby za kilka sekund powiedzieć ał ał strasznie boli. W takich momentach mówiłam, że muszę iść dołazienki i to natychmiast. Dostawałam na to łaskawie przyzwolenie. Wchodziłam do łazienki i liczyłam do stu albo i więcej :))). Wyobraź sobie, że jak wyszłam z łazienki to już nie pamiętała że coś ją boli :) A mówienie i tłumaczenie, przekładanie poduszek nic nie pomagało. Spróbuj spakować walizke tak żeby widzieli. I powiedz ze masz dosyć, co ci szkodzi?
 
Zobaczyłam wpis Emilii  i żeby nie było lekarz przychodził co tydzień na wizyty domowe. Oczywiście tam był jeden wyjazd i przenigdy bym tam nie wróciła. Chociaż na koniec kazali przysięgać, że jeszcze przyjadę. Wytrzymałam 3 miesiące, ale chyba tylko dlatego że w łazience często liczyłam do stu :)))