Pacjent też człowiek - pamiętaj!

Dziewczyny, fajnie Was poczytać! Jestem opiekunką już 8 lat, ale dopiero teraz odkryłam to forum. O tych historiach, które tu czytam można by pisać książki... Smutno mi się tylko robi, kiedy tu czytam różne wypowiedzi negatywne o starszych osobach - wiadomo, że trafiają się ciężkie przypadki - sama miałam panią z Alzheimerem, którą się opiekowałam przez prawie 2 lata i była to prawdziwa szkoła życia - ale jednak pamiętajcie, że to też człowiek, a starość czeka każdą z nas - nie wiadomo, czy nie gorsza... Do tej pracy trzeba mieć serce, ale oprócz wielu trudności zapewnia także wiele pięknych chwil.

Zgadzam się z Toba . Ale wiesz jak jest , czasami nerwy puszczają . Starszy człowiek potrafi dać do wywiadu, a jak się siedzi kilka miesięcy , to człowiek łapie doła i sam jest rozdrażniony . Myśle że wiele z dziewczyn tutaj uważa tak jak Ty - ale na forum czasami trzeba dać upust swoim uczuciom . Dlatego ja rozumiem jak ktoś narzeka na poidopiecznego tutaj . Wszystkie mamy gorsze dni :(

AnnoK54 - większość z nas doskonale wie, że pacjent to też człowiek. Tylko tak się akurat składa, że to forum zostało założone dla opiekunek po to, aby mogły swoje emocje, które im ci pacjenci co to też człowiekiem są podkręcą. W bezpośrednim kontakcie są dobre, opiekuńcze i starają się jak mogą. A tutaj mogą zrzucić z siebie to, czego nie mogą zrzucić na pacjenta - bo szanują jego wiek i stan w jakim się znajduję. Proszę Cię, czytaj posty ze zrozumieniem, filtruj to co dziewczyny "wyrzucają" z siebie i to co tak gadu-gadu sobie płynie. Skoro pracujesz 8 lat to wiesz, że ta praca do lekkich nie należy i dobrze, że mamy gdzie czasami błotem porzucać. Lepiej tu niż na pacjenta - bo my też człowiekiem jesteśmy ;-))))

AnnoK-nie zapominamy ani o pacjencie ani o tym,że i opiekunka też człowiek:)Spokojna głowa.Jak wyżej Baska napisaal -mus się czasem wyzalic bo inaczej człowiek-opiekunka by zwariował:):):)

Z ta miłością i pokojem to chyba troszku przegiełaś:):):):):)Raczej wzajemna ,albo najczęściej jednostronna, tolerancja:):):)

Pracowalam z kobieta pdp miala ciezkie dni ,bila wyzywala krzyczala ja do niej ze spokojem "wroce jak sie uspokoisz"
faktycznie gdy wracalam po np5minutach byl znowu chwilowy spokoj,pokoj i milosc
przepraszala do nastepnego wybuchu
i tak wkolko
my opiekunki rozumiemy ze sa to chore osoby i zawsze pamietamy ze pdp to czlowiek,gorzej nieraz Niemcy maja zdanie polki to kraftigg frau ,machen alaine gut arbeit(soryy za moj niemiecki )
i nie musza pomagac bo wiedza ze polki dadza rade

W zasadzie to nie wiem, jak potraktować wypowiedź AnnyK54. Czy to jest reprymenda? Czy to jest dobra rada i przestroga starszej cioci? Czy wypowiedź przemądrzlskiej, której się wydaje,że wie lepiej? Każda z nas ma swoje doświadczenia. Chwile dobre i tragiczne w pracy, ale nie przypuszczam, żeby ktokolwiek zapominał, że ma pod opieką człowieka, za którego często jest odpowiedzialny. A wszystkie negatywne wypowiedzi AnnoK przefiltruj sobie przez warunki w jakich pracujemy - 24 h do dyspozycji, z chorym człowiekiem, bez wsparcia kogokolwiek często bez możliwości relaksu. I co zrobić ze złymi emocjami nagromadzonymi przez cały dzień? Nie oczekuję odpowiedzi, bo jej nie ma.

Bardzo dziwna wypowiedz:(
Bez komentarza.

AnnoK - forum jest jak konfesjonał dla wiernego.
Wejde , wyżale się i pokutę otrzymam, odpokutuję i już mi lepiej.
Ale forum to nie tylko poskarżajki, to też odliczajki, piękne i wzruszajace chwile, pomoc innym . Mogę wymieniać ,aż do jutra.
Ja jestem wdzięczna tym ludziom ,którzy tak wspaniale forum zalożyli, i dzięki temu mogę się odstresować w gronie wspaniałych ludzi :)

A mi jakos tak znajomo wyglada nick AnnaK,tyle ze plus cyferki54:)

I od tego jest forumkowo ze czlowiek czyytaj opiekunka wyladuje swoje emocje ,"pusci wiazanke" i wroci z usmiechem do pdp i jest tak jak napisala andrea nastanie milosc i pokoj,amen

Jak by nie dzialalo to nie nastawiajmy sie na to ze ktos nam za ta prace podziekuje.Bywa roznie i rozni sa podopieczni.Wiele osob decyduje sie na wykonywanie tego zawodu w DE za wzgledow finansowych.Jednak tacy opiekunowie szybko wypadaja z obiegu i pozniej opowiadaja jakies glupoty jak to w Niemczech pracowali.Tu trzeba duzo empati,serca,zrozumienia,cierpliwosci,cierpliwosci i jeszcze raz cierpliwosci.Ci ludzie sa zdani na nasza pomoc i wsparcie.Rodzina czesto uwaza ze jak juz zalatwila opieke to ma z glowy.To my codziennie zastepujemy tym ludzia rodzine i towarzystwo.ie zawsze bywa tak ze nam to odplaca usmiechem.Oni sa juz na marginesie zycia ,schorowani i malo komu potrzebni.Ich frustracja tym stanem rzeczy czasami rozladowuje sie na nas.Szkoda tylko ze u nas w Polsce nie stac starszych ludzi na taka opieineke.

Mnie też się skojarzyło.

"Czasami człowiek musi, inaczej się udusi" /Jerzy Stuhr/

I po to jest to forum.

Z początku pomyslałam,ze to zbieg okoliczności,ale teraz to już sama nie wiem.......