Zakres obowiązków opiekuna osoby starszej

A ja mam zupełnie inacze.Uczyłam się niemieckiego w szkole podstawowej i średniej...baaa nawet przez krótką chwilę robiłam karierę jako recepcjonistka w hotelu dla niemców.Uwierzcie mi,że stres i strach jest najlepszym nauczycielem języka.Potem znalazłam normalną pracę po polsku ale....z językiem jest tak,że trzeba mieć z nim kontakt i odwagę w mówieniu. Co z tego że rozumiem, jak mam blokadę w mówieniu.A pobyt tutaj mi dał odwagę w odzywaniu się i to w takim stylu jakiego nie ma w książkach.Tak tak...tu nikt nie mówi książkowo.Zwykle są dialekty.Ważna jest tez mowa ciała, chemia, wiele rzeczy można wytłumaczyć na około przynajmniej na początku.My z babcią mamy podobne przeżycia osobiste i na temat facetow rozumiemy się za pomocą haseł hihrając się przy tym.Jest coś takiego jak inteligencja emocjonalna.To też dużo pomaga.Na poczatek naprawdę wystarczy kilka podstawowy zwrotów do zakucia, których używa się w kontaktach z chorym typu: co ty(Pani) chcialaby zjeść),czy chce Pani coś pic.Kupka była?idziemy pipi, idziemy się kompać, jak się Pani spało.Trzeba się nauczyć części ciała, nazw ubrań, nazw części domu typu podłoga, łózko, sciana,zasłonić zasłony , odsłonić, przykryć kocem, odkryć, przynieść termofor, włączyć/wyłączyć tv.Tak naprawdę na miejscu każdego dnia coś przyswajamy do głowy automatycznie.Obracamy się w tym środowisku, główkujemy, uczymy się za pomocą skojarzeń, oglądamy TV.Po roku czasu nawet bez zbytniego zaglądania do książek można się podstawowo dogadać.Poznaje się melodię mowy, rytm, codzienne powiedzonka typu Furbach kótrych nie ma w słownikach.
Ten zawód wymaga sprytu, inteligencji,cierpliwości i dużego aktorstwa....a przede wszystkim nie brania wszystkiego tak na poważnie.I zaraz mnie tu pewnie napadną niektórzy..bo chory człowiek, bo odpowiedzialność...hola hola...od tego jest personel medyczny.Ja jestem towarzyszem życiowym osoby starszej.Mam mu dawać poczucie bezpieczeńtwa, dbać o czystość,leki,jedzenie i organizację całego domu.Muszę wiedzeć też gdzie zadzwonić by otrzymać pomoc w poważnejszej sytuacji, nie wpadać w panikę i spakować na spokojnie torbę do szpitala i program leków.Do tych czynności nie trzeba kończyć germanistyki.Można sobie wcześniej wszystko przygotować na kartce i w razie zdenerowania przeczytać pt Meine Oma hat unfal liegt am boden und hat knoche gebrochen.Bitte schnell kommen.Może na niemieckim oblałabym test...ale zapewniam,że pani z pogotowia wszystko zakuma.Ten kraj jest pełen obcokrajowców.Większość z nich nawet się nie przejmuje słabą znajomoscią języka i tu mieszka!!To jest dla mnie zagadka.
Oczywiście te moje wnioski wynikają z luksusu opiekowania się babcią bez rodziny....bo rodzina i dyskusję z nią no to już wyższy stopień wtajemniczenia :-)ale zawsze moża się uśmiechać,przytakiwać i mówić no ja ja.A jak sie człowiek wkurwi to naprawdę za pomocą tłumacza google taką sobie mowe ułozy do betonu,że i beton zakuma,że przegina i musi zmienić zachowanie, bo jak nie to Betreuerin wird verpact und nach Hause fahren....a Alte Dame bleibt allein.OOO A uczyć się trzeba,chociaż godzinę dziennie.Ja przyznaje się,żejestem śmierdzącym leniem i zawsze mówili mi że zdolna ale leniwa.No więc jadę na tej swojej zdolności i łatwości łapania w lot...a pouczę się tabelek i tego der di das póżniej.Są dni kiedy czuje się jak debil...a są dni gdy jadąc samochodem z obcą osobą prowadzę arcy kuturalną i swobodną dyskusję o pogodzie i kraju.I nie wiem od czego to zależy.A rodzina PDP zawsze mnie stresuje i przy nich mówi mi się okropnie i zachowuję się jak pensjonarka.No ale na szczęście mam dwie twarze.Tą drugą konkretną zna dobrze moja omcia.

Fajnie wczoraj sobie pisałyście.Nie było mnie przy kompie,niestety.
Ja tam nie wiem,czy jak ktoś pisze,że przed wyjazdem czytał takie fora dla dla opiekunek,analizował,itd...czy to prawda jest i czy rzeczywiście przyswaja sobie te wiadomości?
Może i czyta,ale to wcale łatwe nie jest,tak wgryzać się w prehistoryczne wpisy,gdzie na dodatek mnogość opinii jest.Osobiście nie miałabym do tego zadęcia,więc,sądząc po sobie,powątpiewam nieco.Ot,przeleciec po łebkach można i tyle-ale to moje zdanie jest.
No i branie sobie do serca takich wpisów z forum też mocno wątpliwe jest,albowiem jak ktoś jechać chce,to myśli sobie i tak----dam radę!Nie świeci garni lepią!Nie ja pierwsza!.I świadomie czy nie będzie szukał wpisów(o ile będzie ich szukał)potwierdzających takie stanowisko.
No i jeszcze jedno,czy rzeczywiście wszyscy maja komputery w domu?albo takie zadęcie,żeby do biblioteki czy innej kawiarenki latać w celu nauki języka?Ja bym nie latała,a i kompa kiedyś nie miałam.
Myślę,że chcący wyjechać do takiej pracy,ci bez znajomości języka,czytając takie fora jak to,raczej szukają potwierdzenia,że inni tez tak zaczynali(znaczy z niepewnym niemieckim,że tak powiem),że dadza rade,że nie bać się itp.
Ja na ten przykład,wyjeżdżajac pierwszy raz nawet nie zastanawiałam się przez sekundę,jak sobie dam radę?Z nikim nie rozmawiałam(poza mężem),niczego nie czytałam na temat,zero,nic.Po prostu będąc w desperacji wielkiej--a byłam wtedy na zasiłku dla bezrobotnych,bo świeżo po utracie pracy byłam,więc biedy jeszcze nie było,ale wizja bezrobocia dla mnie była straszna--po prostu byłam przeszczęsliwa,ze znalazł się ktoś,kto chce mnie zatrudnić,pomimo,ze ja taki wiekowy Metuzalem jestem-a wtedy byłam ledwie po 40-stce.
Generalnie chce powiedzieć,że strach ma wielkie oczy,nie ma co się bać,Niemcy tez ludzie i chorują na te same choroby co my,a w sytuacji stresowej zawsze jakoś sobie poradzimy.No tak z ręka na sercu,to co,wzywacie to pogotowie co 2 dni,czy jak?

Odniose sie ogolnie do znajomosci jezyka,zdarzylo mi sie zmieniac dziewczyne ktora rodzina " odeslala " za brak znajomosci jezyka.Przykra sytuacja.Dziewczyna zablokowana totalnie ,po szkole opiekuna osob starszych.Cieplo od niej bilo ,miala predyspocycje do tego zawodu.Praktycznie caly dzien sie nie odzywala ,prowadzilam monolog."Budowalam "ja psychicznie jak potrafilam ,zachecalam do intensywnej nauki .Wymienilysmy sie " kontaktem ".Dopiero za jakis czas otrzymalam podziekowanie na emeila od Niej.Wdzieczna byla za to ze, potrafilam " obudzic" w Niej jej Ja .

Odniose sie ogolnie do znajomosci jezyka,zdarzylo mi sie zmieniac dziewczyne ktora rodzina " odeslala " za brak znajomosci jezyka.Przykra sytuacja.Dziewczyna zablokowana totalnie ,po szkole opiekuna osob starszych.Cieplo od niej bilo ,miala predyspocycje do tego zawodu.Praktycznie caly dzien sie nie odzywala ,prowadzilam monolog."Budowalam "ja psychicznie jak potrafilam ,zachecalam do intensywnej nauki .Wymienilysmy sie " kontaktem ".Dopiero za jakis czas otrzymalam podziekowanie na emeila od Niej.Wdzieczna byla za to ze, potrafilam " obudzic" w Niej jej Ja .

Fajnie wczoraj sobie pisałyście.Nie było mnie przy kompie,niestety.
Ja tam nie wiem,czy jak ktoś pisze,że przed wyjazdem czytał takie fora dla dla opiekunek,analizował,itd...czy to prawda jest i czy rzeczywiście przyswaja sobie te wiadomości?
Może i czyta,ale to wcale łatwe nie jest,tak wgryzać się w prehistoryczne wpisy,gdzie na dodatek mnogość opinii jest.Osobiście nie miałabym do tego zadęcia,więc,sądząc po sobie,powątpiewam nieco.Ot,przeleciec po łebkach można i tyle-ale to moje zdanie jest.
No i branie sobie do serca takich wpisów z forum też mocno wątpliwe jest,albowiem jak ktoś jechać chce,to myśli sobie i tak----dam radę!Nie świeci garni lepią!Nie ja pierwsza!.I świadomie czy nie będzie szukał wpisów(o ile będzie ich szukał)potwierdzających takie stanowisko.
No i jeszcze jedno,czy rzeczywiście wszyscy maja komputery w domu?albo takie zadęcie,żeby do biblioteki czy innej kawiarenki latać w celu nauki języka?Ja bym nie latała,a i kompa kiedyś nie miałam.
Myślę,że chcący wyjechać do takiej pracy,ci bez znajomości języka,czytając takie fora jak to,raczej szukają potwierdzenia,że inni tez tak zaczynali(znaczy z niepewnym niemieckim,że tak powiem),że dadza rade,że nie bać się itp.
Ja na ten przykład,wyjeżdżajac pierwszy raz nawet nie zastanawiałam się przez sekundę,jak sobie dam radę?Z nikim nie rozmawiałam(poza mężem),niczego nie czytałam na temat,zero,nic.Po prostu będąc w desperacji wielkiej--a byłam wtedy na zasiłku dla bezrobotnych,bo świeżo po utracie pracy byłam,więc biedy jeszcze nie było,ale wizja bezrobocia dla mnie była straszna--po prostu byłam przeszczęsliwa,ze znalazł się ktoś,kto chce mnie zatrudnić,pomimo,ze ja taki wiekowy Metuzalem jestem-a wtedy byłam ledwie po 40-stce.
Generalnie chce powiedzieć,że strach ma wielkie oczy,nie ma co się bać,Niemcy tez ludzie i chorują na te same choroby co my,a w sytuacji stresowej zawsze jakoś sobie poradzimy.No tak z ręka na sercu,to co,wzywacie to pogotowie co 2 dni,czy jak?

" Wiem ,ze nic nie wiem "
Nikogo nie krytykuje ,ze podejmuje decyzje wyjazdu bez znajomosci jezyka.Zycie weryfikuje wszystko.Duzo zalezy od rodzin niemieckich .