Muzyka, która dodaje Ci sił #5

KAWAŁEK z płyty, którą kupiłam pdp pod choinkę i jutro jadę sobie też kupić :)

A ten kawałek moja pdp chce mieć puszczony na swoim pogrzebie

Postępowa babcia

Zaraz babcia - ma 56 lat, więc bardziej koleżanką mi jest:)

No fakt. Przepraszam, nie wiedziałam. Biorąc pod uwagę przeciętny wiek naszych pdp 90+ to młódka. Nawiasem mówiąc rok młodsza ode mnie.

jak dobrze, że dzięki muzyce można mieć piękne wspomnienia.....    

dokładnie

zanim sie pogrzeb odbedzie proponuje to

Jutro kierunek DE
Dziś jeszcze można wszystko

Wichurka mnie zainspirowała i  pomyślałam, że może i ja sobie  coś płytowego kupię pod choinkę. Poszłam do księgarni i wpadła mi w oko  przeceniaona płyta z balladami Bertolta Brechta i Kurta Weila. Wśród wielu innych"Die Moriart von Mackie Messer" z Dreigroschenoper. Nigdy nie słyszałam tego w wykonaniu oryginalnego Niemca. Owszem nasz Kazik śpiewał to po polsku i w oryginale, byłam w teatrze na Operze za trzy grosze. Najbardziej jednak lubiłam wykonanie Louisa Armstronga......i...... niestety oryginalny tekst, w wykonaniu oryginalnego Niemca nie jest wstanie tego przebić. To co kupiłam to totalna porażka. Dobrze, że płyta w przecenie i kosztowała tylko 4,99.



 

Dziś 13 sty grudnia, rocznica wprowadzenia stanu wojennego i utwór napisany kilka lat później z powodu tej sytuacji.

A tak a propos ballad i  bardów to uwielbiam Bułata Okudżawę. Większość utworów podoba mi się w jego własnym wykonaniu  po rosyjsku. Ostatnio jednak trafiłam na polską wersję " Modlitwy" w wykonaniu Adrianny Brzuzek. Po prostu piękne. 

I jeszcze anegdota o samym Bułacie.

W połowie lat 70-tych Bułat Okudżawa przyjechał do Polski, zamieszkał w hotelu Europejskim w Warszawie i był przeziębiony. Poszła go odwiedzić Agnieszka Osiecka. Bułat leżał w łóżku. Na nocnym stoliku stała butelka Coca-Coli, druga stała na podłodze przy łóżku. W pewnej chwili ktoś zapukał do drzwi. Wszedł kelner z butelką Coca-Coli. Przyjął zapłatę i wyszedł. – Bułat – spytała Agnieszka – kiedy Ty wypijesz tę całą Coca-Colę? – Ja tego nie piję, odparł, ale czy to nie jest fantastyczne: Podnosisz słuchawkę, zamawiasz Coca-Colę, po chwili przychodzi kelner, przynosi butelkę, bierze pieniądze, kłania się i wychodzi. A jak kiedyś u nas, w nocy, zimą, zmarznięty, przyjechałem do hotelu w Leningradzie i z pokoju zadzwoniłem z prośba o szklankę herbaty, to recepcjonistka mi odpowiedziała: „A tobie nogi z d… nie wyrosły, że nie możesz zejść do restauracji?!”