Nie czytałam, chociaż chyba mam na audiobooku. Warto po to sięgnąć?
Bo mam normalnie postanowienie, że wezmę się za klasykę literatury. Chociaż na wstępie o Shakespeare myślałam. Czytałam już w sumie kilka jego dzieł, ale tak mi się podobały, że chętnie znowu po nie sięgnę. Następna w kolejce jest "Boska komedia" Dantego.
Literatura piękna i mniej piękna
Ja póki co czytam, jak to Lawenda określiła "kolosa" M. Prousta. Streszczać Wam nie będę, bo chyba dla niewielu jest to interesująca lektura. Gdy skończę, wezmę się za coś lekkiego, coby siły odzyskać:))))
Nie czytałam, chociaż chyba mam na audiobooku. Warto po to sięgnąć?
Bo mam normalnie postanowienie, że wezmę się za klasykę literatury. Chociaż na wstępie o Shakespeare myślałam. Czytałam już w sumie kilka jego dzieł, ale tak mi się podobały, że chętnie znowu po nie sięgnę. Następna w kolejce jest "Boska komedia" Dantego.
Bo mam normalnie postanowienie, że wezmę się za klasykę literatury. Chociaż na wstępie o Shakespeare myślałam. Czytałam już w sumie kilka jego dzieł, ale tak mi się podobały, że chętnie znowu po nie sięgnę. Następna w kolejce jest "Boska komedia" Dantego.
Ja sobie zaraz zamówię Maleńczuka. Beletrystyka jakoś ostatnio ciężko mi wchodzi. Potrzebuję przerwy na coś innego :)
Moge Ci wieczorem wyslac. Na chomikuj tez jest.
wichurra
A może coś weselszego, np. Molier "Świętoszek"? Co do Prousta, on ma specyficzny styl i pierwsze 50 stron potrafi zniechęcić, ale kiedy czytelnik już wczuje się w rytm autora jest lepiej. Na pewno ta książka wymaga pełnego skupienia, bo długaśne zdania zakłócają odbiór. Ja klasykę często odświeżam, studiowałam fililogię, więc coś mi z tej pasji do klasyki zostało.
wichurra
Moge Ci wieczorem wyslac. Na chomikuj tez jest.
Dzięki :) Znalazłam właśnie na chomikuj. Nie sądziłam, że tak szybko ktoś wrzuci pełną wersję :)
Moilera mam zbior dziel po niemiecku. Tez jest plajowany. Chociaz wlasnie Swietoszek srednio mi sie podobal. Jak nie lubie filmow komedii, tak samo chyba takie ksiazki mnie nie zachwycaja. Juz wole dramatyczne byc, albo nie byc:)
To jestesmy blisko zawodowo:) Tylko ja na klasyce niemieckiej raczej powinnam sie skupiac.
To jestesmy blisko zawodowo:) Tylko ja na klasyce niemieckiej raczej powinnam sie skupiac.
wichurra
Moge Ci wieczorem wyslac. Na chomikuj tez jest.
Jesli mozna, to ja poprosze tez. Uwielbiam Malenczuka.
Wichurrka temu od Świętoszka to chyba Molier było. Ciekawa jestem ilu z młodych w szkole chce czytać tę klasykę. Poznałam tu w Niemczech wcześniej córkę mojej byłej babci, która jest nauczycielką. Mówiła mi, że młodzież nie czyta książek, przez to mają bardzo ubogie słownictwo i na razie niestety internet zabiera im chęci do literatury.
Boze no. Z telefonu pisze, to i literowek wiecej sie zdarza. Zwlaszcza, ze czesto nie widze pisanego tekstu.
Czytam właśnie Maleńczuka. Oj, wciąga ta narkotykowa historia... :)
Oj wciąga:) Nie wiem jaka gruba jest książka, chyba nie aż tak bardzo. W każdym razie 2 dni ją czytałam, a przecież też mam swoje obowiązki, ale oderwać się nie było łatwo:)
Od dwóch dni jestem po przeczytaniu "Ćpałem, chlałem i przetrwałem". Musiałam sobie zrobić małą przerwę, nim zabiorę się za coś nowego. Zwykle tak właśnie mam, że po przeczytaniu czegoś potrzebuję chwili, żeby sobie troszkę jeszcze z książką pobyć. Zajrzałam w międzyczasie na "lubimy czytać" i trochę mnie zaskoczyły dość słabe oceny tej biorafii. Mnie wciągnęła tak, że prawie nie było ze mną kontaktu, gdy ją czytałam, pomimo że raczej za książkami o narkotykach nie przepadam (nie dlatego, że coś mam do zakazanych substancji, czy też oceniam ludzi poprzez ich pryzmat, bo nie... tylko zawsze wydawały mi się tak samo napisane... w sensie książki, nie substacje ;) ). Naszła mnie refleksja podczas lektury, że szkoda, że nie urodziłam się ciut wcześniej. Bo mimo, że, kurde, była komuna, potem zmiany ustrojowe itd. to to życie było serio jakby barwniejsze, a i ludzie dla siebie bardziej ludzcy i życzliwi. Ten klimat daje się wyczuć w opowieściach Maleńczuka. Wracając do głównego tematu, to faktycznie jest tak, jak Wichurrka mówiła, że książka głównie o tematach tytułowych, ALE! Bo mam właśnie jedno ALE :) Pierwszy raz spotkałam się z tym, że o heroinie ktoś mówi dosyć pozytywnie. Wiadomo, że o różnych narkotychach różnie się mówi, ale o heroinie zawsze mówi się dobitnie źle w książkach. Tutaj niezupełnie... ;) Napisałabym więcej, ale nie chcę zbyt dużo zdradzić. Może ktoś będzie chętny przeczytać... chociaż faktycznie, jeśli ktoś pana M nie lubi, to po tej biografii się w tym tylko utwierdzi. Ja człowieka lubię i nie przestałam. Wręcz przeciwnie :)
Nie wiedziałam za co się zabrać po tych ciężkich klimatach i przypomniała mi się książka (którą też Wichurra tu polecała). "On wrócił" :) Dopiero przeczytałam rozdział, ale zdążyłam już nieźle się uśmiać, więc myślę, że będzie dobrze... :)
Nie wiedziałam za co się zabrać po tych ciężkich klimatach i przypomniała mi się książka (którą też Wichurra tu polecała). "On wrócił" :) Dopiero przeczytałam rozdział, ale zdążyłam już nieźle się uśmiać, więc myślę, że będzie dobrze... :)
wichurra
Moge Ci wieczorem wyslac. Na chomikuj tez jest.
Moge poprosic od Ciebie tego Malenczuka ? :))
giunta
Od dwóch dni jestem po przeczytaniu "Ćpałem, chlałem i przetrwałem". Musiałam sobie zrobić małą przerwę, nim zabiorę się za coś nowego. Zwykle tak właśnie mam, że po przeczytaniu czegoś potrzebuję chwili, żeby sobie troszkę jeszcze z książką pobyć. Zajrzałam w międzyczasie na "lubimy czytać" i trochę mnie zaskoczyły dość słabe oceny tej biorafii. Mnie wciągnęła tak, że prawie nie było ze mną kontaktu, gdy ją czytałam, pomimo że raczej za książkami o narkotykach nie przepadam (nie dlatego, że coś mam do zakazanych substancji, czy też oceniam ludzi poprzez ich pryzmat, bo nie... tylko zawsze wydawały mi się tak samo napisane... w sensie książki, nie substacje ;) ). Naszła mnie refleksja podczas lektury, że szkoda, że nie urodziłam się ciut wcześniej. Bo mimo, że, kurde, była komuna, potem zmiany ustrojowe itd. to to życie było serio jakby barwniejsze, a i ludzie dla siebie bardziej ludzcy i życzliwi. Ten klimat daje się wyczuć w opowieściach Maleńczuka. Wracając do głównego tematu, to faktycznie jest tak, jak Wichurrka mówiła, że książka głównie o tematach tytułowych, ALE! Bo mam właśnie jedno ALE :) Pierwszy raz spotkałam się z tym, że o heroinie ktoś mówi dosyć pozytywnie. Wiadomo, że o różnych narkotychach różnie się mówi, ale o heroinie zawsze mówi się dobitnie źle w książkach. Tutaj niezupełnie... ;) Napisałabym więcej, ale nie chcę zbyt dużo zdradzić. Może ktoś będzie chętny przeczytać... chociaż faktycznie, jeśli ktoś pana M nie lubi, to po tej biografii się w tym tylko utwierdzi. Ja człowieka lubię i nie przestałam. Wręcz przeciwnie :)
Nie wiedziałam za co się zabrać po tych ciężkich klimatach i przypomniała mi się książka (którą też Wichurra tu polecała). "On wrócił" :) Dopiero przeczytałam rozdział, ale zdążyłam już nieźle się uśmiać, więc myślę, że będzie dobrze... :)
Najsłynniejsza niemiecka ćpunka (Christiane F) o heroinie też mówi raczej pozytywnie. Tzn, dostrzega skutki nałogu, ale nie żałuje swojego wyboru. A co do Maleńczuka, to pewnie też sięgnę po tę biografię:)))), bo zawsze podobały mi sie teksty jego piosenek.