Demencja czy Alzheimer?

Miałam dwóch podopiecznych ze zdiagnozowaną demencją i z obydwoma byłam do ich śmierci.Każdy przypadek, tak samo jak każdy człowiek jest inny...demencja i alzheimer to wciąż otwarta księga,nie ma jednoznacznej definicjii,zawsze będziemy się nawzajem od siebie uczyli...demencyjni całkiem nieświadomie ucza nas pokory...przyznajemy się do niewiedzy...demencyjnego pacjenta nie da się umieścić w jakiekolwiek ramki.Miałam podopiecznego z demencją,który był zawsze przekochanym człowiekiem  jeszcze w pierwszej fazie demencjii a potem miał urojenia i między innymi całe noce ryczał jak zwierzę, aż sąsiad raz interweniował w nocy, co się dzieje...mój podopieczny zamawiał telefonicznie tira na przeprowadzkę do mamy...ale inny przypadsek demencjii polegał na całkowitym zapomnieniu czynności codziennych i życiowych,czyli języka ojczystego,jak jeść,jak chodzić...ale do końca był przemiły i przekochany...łzy przeplatały mu się ze śmiechem...nie znajdzie sie jednoznacznej odpowiedzi na objawy demencjii lub alzheimera.Miałam również podopiecznego z alzheimerem...i nigdy więcej alzheimera...agresja...agresja...agresja...

Masz calkowita racje , demencyjnego człowieka nie mozna umiescic w jakiekolwiek ramki . Co do Alzheimera , to sa tez przypadki swietego spokoju , ale jest i agresja jak piszesz . Pewnie wiele od lekow zalezy .

Dzięki drogie panie. :)
Ja zawsze potwierdzam i jestem miła do bólu. Dobrze sobie z nią radzę, byłam tylko ciekawa tych halucynacji, bo na taki objaw się wcześniej nie natknęłam. To nie są wyobrażenia,że ktoś coś na przykład coś  zrobił, ona patrzy i w danej sekundzie widzi kogoś w ogrodzie, kogo tam nie ma. Nawet do tej osoby się usmiecha, tak jakby ją naprawdę widziała....
A lekarz faktycznie, pewnie nie wie wszystkiego.
Tak czy inaczej , kolejny kamyczek doświadczenia do mojego ogródka. Choć od 6 lat jestem opiekunką, to zawsze czegos nowego człowiek sie dowie. :)

Romka ty napisz wprost Emilka zalatw mi robote w Szwajcarii, bo ci nie dlugo tych kopaln w jezyku polskim zabraknie

W moim przypadku problem jest niestety taki,że pani nie przyjmuje żadnych leków, ani na agresję, ani na sen, ani na nic ( poza oczywiście lekami nasercowymi i witaminami). Efekt jest taki,że w dzień śpi a w nocy buszuje, a jest fizycznie tak słaba,że ja tez muszę być na chodzie. Dodatkowo w grę wchodzi włączanie w nocy kuchenki i inne tego typu kwiatki. Oczy mam na zapałkach, ale to już ostatnie dni, na szczęście. Rodzina niby wie, niby lekarz wie, a jak pytam o leki, to każdy spłoszony. Jestem wyczerpana i juz przekroczyłam swoją granicę odporności.

W moim przypadku problem jest niestety taki,że pani nie przyjmuje żadnych leków, ani na agresję, ani na sen, ani na nic ( poza oczywiście lekami nasercowymi i witaminami). Efekt jest taki,że w dzień śpi a w nocy buszuje, a jest fizycznie tak słaba,że ja tez muszę być na chodzie. Dodatkowo w grę wchodzi włączanie w nocy kuchenki i inne tego typu kwiatki. Oczy mam na zapałkach, ale to już ostatnie dni, na szczęście. Rodzina niby wie, niby lekarz wie, a jak pytam o leki, to każdy spłoszony. Jestem wyczerpana i juz przekroczyłam swoją granicę odporności.

W moim przypadku problem jest niestety taki,że pani nie przyjmuje żadnych leków, ani na agresję, ani na sen, ani na nic ( poza oczywiście lekami nasercowymi i witaminami). Efekt jest taki,że w dzień śpi a w nocy buszuje, a jest fizycznie tak słaba,że ja tez muszę być na chodzie. Dodatkowo w grę wchodzi włączanie w nocy kuchenki i inne tego typu kwiatki. Oczy mam na zapałkach, ale to już ostatnie dni, na szczęście. Rodzina niby wie, niby lekarz wie, a jak pytam o leki, to każdy spłoszony. Jestem wyczerpana i juz przekroczyłam swoją granicę odporności.

Miałam dwóch podopiecznych ze zdiagnozowaną demencją i z obydwoma byłam do ich śmierci.Każdy przypadek, tak samo jak każdy człowiek jest inny...demencja i alzheimer to wciąż otwarta księga,nie ma jednoznacznej definicjii,zawsze będziemy się nawzajem od siebie uczyli...demencyjni całkiem nieświadomie ucza nas pokory...przyznajemy się do niewiedzy...demencyjnego pacjenta nie da się umieścić w jakiekolwiek ramki.Miałam podopiecznego z demencją,który był zawsze przekochanym człowiekiem  jeszcze w pierwszej fazie demencjii a potem miał urojenia i między innymi całe noce ryczał jak zwierzę, aż sąsiad raz interweniował w nocy, co się dzieje...mój podopieczny zamawiał telefonicznie tira na przeprowadzkę do mamy...ale inny przypadsek demencjii polegał na całkowitym zapomnieniu czynności codziennych i życiowych,czyli języka ojczystego,jak jeść,jak chodzić...ale do końca był przemiły i przekochany...łzy przeplatały mu się ze śmiechem...nie znajdzie sie jednoznacznej odpowiedzi na objawy demencjii lub alzheimera.Miałam również podopiecznego z alzheimerem...i nigdy więcej alzheimera...agresja...agresja...agresja...