Przygody Zosi

Zosiu,a jaki to wstyd mieć dziecko o odmiennej orientacji? Jesteś matką i zawsze powinnaś trzymać stronę swojego dziecka, bez względu na wszystko ,a szczególnie w takiej sytuacji...
Jeśteś mądrą kobietą i na pewno to wiesz,najważniejsze żeby twoje dziecko było szczęśliwe.

Też tak myślę Zosiu, że to nie jest nic strasznego, osobiste jak najbardziej, ale skoro chciałaś się z nami podzielić swoimi troskami i radościami, jest nam miło, mi bardzo. Czytam z zapartym tchem...

Pisz Zosiu, czytam z zaciekawieniem.

Jestem w niemczech po raz trzeci i zawsze jak jechalam busem i widząc moje koleżanki po fachu myslałam jakie to losy
ich rzuciły a teraz czytając twojego bloga myślę że każda z nas ma swoją historię rownież ciekawą jak ty Zosiu bardzo
ciekawie piszesz o swoim życiu czekam na więcej pozdrawiam

Można powiedzieć, że zgadzam się z tobą. Ogólnie temat pojmując, dużo tu zbiegów sytuacji jak na 1 życie, no ale nie oceniam tylko życzę Zosi powodzenia. Pozdrawiam

Ponieważ znalazłam chwilkę,to obiecany ciąg dalszy będzie nieco wsześniej. Jak pisałam wcześniej, pogodziłam się całkowicie ze stratą i prawie o tym zapomniałam. A ponieważ przeszłam na wcześniejszą emeryturkę (byłam nauczycielką), to miałam za co skromnie żyć i nie zamierzałam już nigdzie wyjeżdżać. Aż tu nagle .....

Rozdział trzeci - Rycerz znikąd
Zwykle nie odbieram telefonów od nieznanych numerów, bo mnie delikatnie wkurzają propozycję kredytów, telewizji, czy internetu ze światłowodu. Wydzwaniał do mnie jakiś nieznany mi numer, a ja go kasowałam, aż się wkurzyłam, że jakiś uparty palant nie daje mi spokoju. Drugiego dnia to samo. Poczekaj mówię sobie, ja cię przetrzymać, dzwon sobie do usranej śmierci. Pewnie znowu jakieś gary albo atrakcyjny kredyt. Kolejnego dnia otrzymuje za to SMS-a, żebym ,jeśli nadal jestem zainteresowana próbą odzyskania utraconych korzyści (dalej jakiś prawniczy bełkot) to proszę skontaktować się z numerem xxxx. O jasna cholera! To numer którego tak uporczywie nie odbierałam! No nie głupia baba? Ale do cholery skąd ktoś zna mój numer? Ale nic to, następnego dnia dzwonie, a tu z drugiej strony sekretarka (chyba) odbiera i przedstawia się - kancelaria adwokacka taka to a taka. Zaniemówiłam wierzcie mi. A miła pani czeka dłuższą chwilę aż wyduszę z siebie w jakiej sprawie dzwonie. Wyjaśniał krótko, że SMS, że coś nie tak miałam z telefonem, itp. słowem kręcę nieźle. Miła pani zapisuje chyba że dzwoniłam i że ktoś się do mnie odezwie i dodaje: "tylko bardzo proszę tym razem odebrać", a ja czuję jak mi krew uderza i jestem czerwona jak burak no i nos pewnie też mam mocno wydłużony. Dobrze ,że tego nie widzi.
Tym razem popadam w jakąś paranoję. Co chwila sprawdzam telefon. Czy naładowany, czy ma zasięg, czy czasem nie jest wyciszony, itd. Wreszcie jeeeest, dzwoni. Tym razem męski głos i od razu czuję, że to ten ktoś. Grzecznie pyta, czy znalazłabym czas na chwilę rozmowy czy mam jakiekolwiek dokumenty z wyjazdu i temu podobne pytania. Myślę sobie co mi zależy. Mogę się zobaczyć. Na to on, że będzie w moich stronach za tydzień, to chętnie się spotka nawet u mnie w domku albo innym miejscu przeze mnie wybranym. Ocho, zapala mi się ostrzegawczą lampka. Skąd zna numer, moze to jakiś naciągacz albo inny szatański podmiot. Nie ma głupich. A ten od razu, że przeprasza, że rozumie moje obawy itd. jakby cholernik mi w myślach czytał. Telepata jakiś czy co? Proponuje zatem spotkanie w nieodległym od mojego miasta Gdańsku i czy będzie mi to odpowiadać. No to ja wyrazami " łaskawie" zgodę na taką propozycję i umawiamy się na konkretną datę, godzinę i miejsce. Ponieważ ma to być mocno publiczne miejsce, to jest to dla mnie do zaakceptowania.

Druga część rozdziału niebawem a kto zgodnie czego uczyłam egzemplarz autorski z dedykacją

Nauczanie początkowe?

Dużo większe dzieci 

Historia

Tylko nie mów, że polski :D

Nieee, nie widać ile błędów ? Że o interpunkcji nie wspomnę. Historia też nie 

Nieee, nie widać ile błędów ? Że o interpunkcji nie wspomnę. Historia też nie 

A, to mi ulżyło i już nie zgaduję, choć wciąż się boję :D

Jeszcze jedno podejście (z nadzieją w głosie ;)): WF?

Nie ma czego się bać. Na państwowym garnuchu już jestem.