Czy zdarza się wam mieć już wszystkiego dość?

No to i ja do dola dolaczam... Upatrzone autko zostalo sprzedane, niestety. A mowilam, zeby ryzykowac oszczednymi swietami i kupic, psia krwia ... Moj slubny ma klopoty z sercem, szczegolnie zima i nie wiem, chyba tez skonczy sie chlipaniem w poduszke ...

Uważam ,że profesjonalizm to także umiejętność radzenia sobie z podopiecznym w taki sposób , który umozliwa koegzystencję na np. 100m2 a czy się jest przyjacielskim, miłym ,usmiechnietym lub w inny sposób wykonującym swoją pracę nie ma znaczenia -wazne jest aby ta praca dawała nam satyskwację no i oczywiście dewidenty.

Dywidendy,czyli????

I jeszcze coś zapomniałam dopisać.Te z nas ,które miały styczność z pacjentami w "poprzednim" życiu zawodowym mają o niebo łatwiej.Uznanie i duży szacunek należy tym dla których zawód opiekunki jest nowym i które poprzez tę pracę stały się profesjonalistkami w Opiekunkowie.Nikt im tego nie pokazał,same musiały dojśc do takiego poziomu -to jest sztuka.

 Dobrze napisałaś bo mnie literówka wyskoczyła -odpowiedź -Kasiora 

Jestem w Opiekunkowie dopiero 2 rok. W pierwszym miejscu przejmowałam sie strasznie jak mój PDP zle sie czuł, jęczał, stekał , jego syn, który jest lekarzem , powiedział mi , że nie moge tak sie przejmowac jego ojcem, bo ten zaczynał grac na moich emocjach.  W drugim miejscu, tez pani doktor w szpitalu wyłuszczyła sprawę psychiki PDP i trzymajac mnie za rekę powiedziała : nie pozwól sobie żeby Pani XXXX weszła Ci na głowę, bo swoim zachowaniem, to własnie próbuje robić.
Wtedy dotarło do mnie na dobre, że skoro profesjonaliści mówią mi takie rzeczy, to znaczy , że mają rację. Od tamtej pory, chociaz wciąż  świezynką jestem w tej branży stosuję ich rady. I bardzo dobrze na tym wychodzę.
A całą resztę doswiadczenia zdobywam w zyciu i na tym fantastycznym forum :)))))))))))))))))

Kasiora to nasze zarobki,dywidenda to nadprogramowe dodatki:) Dlatego zapytałam:)

To ja robię podobnie choć nigdy mi nikt nie wskazał palcem że takie zachowanie i podejście jest najodpowiedniejsze.
Pamiętam jak kiedyś tu na forum wyłuszczyłam moje podejście do "ustawiania"pdp i posypaly się na mnie gromy. Ale jak zwykle mnie to obeszło, bo zdania nie zmienię, że to opiekunce ma być dobrze na stelli i to ona ma sobie wywalczyć i podporządkować sobie pdp i być przewodnikiem dla niej/niego. Jesli sie nie udaje z różnych przyczyn (charakter pdp, rodzina, inne trudności zewn) to jak naszybciej trzeba zwiewać.

Bardzo dużo nauczyłam się będąc opiekunką w Polsce. Z tamtą pdp przeszłam prawdziwą szkołę przetrwania i choć dopiero drugi rok pracuję na wyjazdach duże doświadczenie mam również,może nie z wszystkimi chorobami,ale również transfery nie są mi obce. Pracowałam z polską pdp przez 6 lat ,obserwowałam zmiany,uczyłam się zachowań i teraz jest mi łatwiej.
Czy mam profesjonalne podejście? Trudno powiedziec,bo jednak wrażliwość jest cechą ludzką i trudno na zawołanie stłuimć ją w sobie.

Mnie też się zdarza mieć wszystkiego dość ale to nie PDP mnie dobija. Czasami wkurza mnie ogólnie wszystko, tęsknie za domem i swobodą. Chyba to bardziej mnie dołuje niż marudzący PDP. Jak trafiłam na trudna babcię, to brakowało mi właśnie swobody, tego że w każdej chwili mogę wyjść sobie gdzieś tam.