Nasz charakter a praca opiekunki

Zosia-sama napisałaś ,że gdzieś to doświadczenie młodzież zdobyć musi:)PDP też przyzwyczajona do Ciebie -po 1szej opiekunce ,druga zazwyczaj ma trudniej.Co do gotowania to coraz częściej zdarzają się młode osoby nie potrafiące gotować-nie oceniam ,czy to w domu mamusie troskliwe do kuchni nie dopuszczają ,czy chęci brak,ale prawda jest taka ,że skończą szkołę ida dalej gdzies do miasta do średniej czy na studia ,żywią sie gotowcami i stąd się to bierze.Mam przykład w synowej-mama w domu była ,obiad czekała na stole,potem na studia i akademik i teraz problem bo nie umie gotowac i nie ma nawyku nawet,ale że syn lubi pitrasic to w sumie się uzupełniają:).A tu u Ciebie ,PDP przyzwyczajona do smacznego,świeżego ,gotowanego i narzeka.Trzeba dziewczynie jednak ogólnie dac szanse,może stresa ma,ogarnie sie w tydzień,dwa i będzie ok.
Zwróciłam natomiast uwagę na coś innego- Ty się chyba nie umiesz po zjeździe do domu odciąc od tej pracy - nie bardzo rozumiem ,po co ta korespondencja meilowa.Nie zapominaj ,ze mimo tej całej sympatii do Ciebie to tylko Twoi pracodawcy,żebyś się kiedyś na takiej zażyłości nie przejechała.....Ja mam zasadę -nie podaję swoich telefonów,adresów meilowych itp.

Zaczynałam w opiece mając 19 lat, zaczynałam we Włoszech- więc mogę śmiało powiedzieć, że nie umiałam gotować (trochę po polsku). Jakoś sobie poradziłam, możliwe że PDP porównywały mnie z innymi bardziej doświadczonymi opiekunkami i przy nich wypadałam blado. Dzisiaj pracuję w DE i coz tego, że umiem gotować (po polsku) kiedy mam PDP, który ma specyficzny gust żywieniowy i wszystkiego muszę uczyć się tutaj na miejscu. Z różnym skutkiem... Wiem, że jestem porównywana do zmienniczki, która co tu dużo mówić jest dużo "lepsza" ode mnie. Ale jestem też porównywana do tych, które z różnych względów sobie tutaj nie poradziły i tutaj ja jestem ta "lepsza". Zawsze znajdzie się ktoś lepszy i ktoś gorszy od nas... ja staram się robić swoje i nie porównywać się z nikim.
A kiedy wsiadam do auta jedyny kontakt z PDP dotyczy poinformowania go przez zmienniczkę, że szczęśliwie dojechałam na miejsce. I wcazle nie odbieram tego na minus, że nie dzwonimy do siebie. Ja mam swoje życie i w PL nie ma w nim miejsca na PDP. Ale w DE musi sie znaleźć miejsce i czas dla mojej rodziny- inaczej nie jestem w stanie pracować tutaj.

Dobrze na to patrzysz Emi.Nie ma ludzi niezastąpionych,a opiekunka,która jest oceniana jako idealna w jednym miejscu pracy,może się nie przyjąć w innym.
Wszystko zależy od zapotrzebowania na danym miejscu i tak sobie myślę,że obok innych oczywistych umiejętności jest jedna bardzo przydatna-mianowicie elastyczność:)

Elastyczność to nasza największa zaleta narodowa. I dlatego też właśnie Polki są i nadal będą w opiece najczęstszymi pracownikami. Sa Rumunki, są Litwinki, są Słowaczki, ale zawsze będą w mniejszości. Pomomo ich zakusów , zwłaszcza Rumunek ( zmieniałam kiedyś jedną, bardzo fajna babka), to jednak one są sztywniejsze mentalnie, gorzej się dostosowują do podopiecznych i ciężej znoszą konflikty. My jesteśmy szybkie, błyskawicznie się orientujemy i mamy ogromną intuicję - wiemy, kiedy nacisnąć, kiedy odpuścić, kiedy walnąć pięścią w stół i u kogo można tak zrobić, a kiedy dymplomatycznie, z uśmiechem wycofać się na z góry upatrzone pozycje.
Tego, co my musimy znosić w pracy żadna inna nacja by nie zniosła. A znam i Czeszki i Słowaczki i Rumunki na opiece. Te trzecie jeszcze najlepiej sobie radzą. :)
 

Przeniosłem posty z "Na wyjeździe". Są chyba warte nowego tematu?

Może być, tylko tytuł za długi. Lepsze byłoby cos krótszego i chwytliwego. :)

Zaproponuj :-)

Zaproponuj :-)