Dla tych co maja doła 2

19 czerwca 2018 09:42 / 1 osobie podoba się ten post
Zofija

Ja na te wszystkie rozterki znalazłam sposób. Zmieniłam styl pracy z domowej opieki 24 na pracę w Heimie i te wszystkie frustracje nie dosięgają mnie. Naprawdę tak jest. Już nie odliczam każdego dnia pobytu na wyjeździe, jako udręczającego czasu, jeśli to była ciężka Stella. Praca na dyżurze po kilka godzin (max.7), a potem wyjście z pracy, daje taką błogosławioną możliwość odcięcia się i zresetowania sił i psychiki, że na razie ani myślę wrócić do opieki 24.

Moim sposobem jest polubienie miejsca . Miałam okazje juz nie raz zmienic pracę na taką w okreslonych godzinach i to niekoniecznie w opiece. Dobrze sie czuję pracując w takiej formie i to mi odpowiada. Może jeszcze nie trafilam na taką sztele gdzie daja popalić  więc nie nabrałam wstrętu ..
19 czerwca 2018 09:47 / 1 osobie podoba się ten post
Werska

Różne bywa... Mi akurat jak mam zły dzień to rozmowa z rodziną humor poprawia. Jestem w dobrym miejscu a i tak czasem mam doła i źle się czuję. Całe szczęście nie za często.

Ja jeszcze słabo mówię po niemiecku ale wiele rozumiem. Gdy schodzi się rodzina sami piją kawę i jedzą ciasto. Ja siedzę u siebie w pokoju. Jak jestem potrzebna wołają mnie. Domyślają się, że wiele rozumiem bo podczas rozmowy czy to osobistej czy telefonicznej zamykają drzwi. 
Czuje się tutaj jak intruz a może wynika to z tego, że oni nie rozumieją co to znaczy być opiekunka. I dlatego przez te atmosferę i nawet to , że jest tu dobra pensja nie chce się tu wracać. Czasami lepiej stracić parę euro ale być "wśród swoich". Jeszcze 2 tygodnie.... 
19 czerwca 2018 11:23 / 1 osobie podoba się ten post
Mleczko

Moim sposobem jest polubienie miejsca . Miałam okazje juz nie raz zmienic pracę na taką w okreslonych godzinach i to niekoniecznie w opiece. Dobrze sie czuję pracując w takiej formie i to mi odpowiada. Może jeszcze nie trafilam na taką sztele gdzie daja popalić :klotnia: więc nie nabrałam wstrętu ..

No i dobrze, niech każdy robi to co lubi i jak lubi. Mnie bardzo odpowiada ta wolność osobista poza pracą. Znasz moja historię w opiece 24 i wiesz, że ja nie miałam takiego szczęścia jak ty. Bywało, że miałam duże problemy i nieraz codzienność na Stelli była trudna, taka droga przez mękę.
19 czerwca 2018 11:30 / 1 osobie podoba się ten post
Zofija

No i dobrze, niech każdy robi to co lubi i jak lubi. Mnie bardzo odpowiada ta wolność osobista poza pracą. Znasz moja historię w opiece 24 i wiesz, że ja nie miałam takiego szczęścia jak ty. Bywało, że miałam duże problemy i nieraz codzienność na Stelli była trudna, taka droga przez mękę.

Wiem Zosiu i podziwiam twoje samozaparcie i jak dałas sobie radę  w opiece i na forum (?) . Ja jestem odporna na zaczepki i dowalanie . Niech tam sobie poprawiaja humor jeżeli innego pomysłu nie maja. Pieknie z tego wyszłas, tylko przykład z tego powinno sie brać. Powodzenia Zofija, powodzenia .
19 czerwca 2018 11:33 / 1 osobie podoba się ten post
Mleczko

Wiem Zosiu i podziwiam twoje samozaparcie i jak dałas sobie radę  w opiece i na forum (?) . Ja jestem odporna na zaczepki i dowalanie . Niech tam sobie poprawiaja humor jeżeli innego pomysłu nie maja. Pieknie z tego wyszłas, tylko przykład z tego powinno sie brać. Powodzenia Zofija, powodzenia .

Dziękuję i nawzajem
19 czerwca 2018 11:55 / 1 osobie podoba się ten post
Werska

Różne bywa... Mi akurat jak mam zły dzień to rozmowa z rodziną humor poprawia. Jestem w dobrym miejscu a i tak czasem mam doła i źle się czuję. Całe szczęście nie za często.

Też tak mam. Bardziej czuję potrzebę pogadania, gdy jest źle, niż gdy jest dobrze. Dobrze to raczejej normalka, więc się tym nie delektuję i nie czuję potrzeby opowiadania w koło, jak mi jest dobrze. A jak jest źle i o tym powiem, to jednak pomaga.
19 czerwca 2018 11:58 / 1 osobie podoba się ten post
Dusia1978

Ja jeszcze słabo mówię po niemiecku ale wiele rozumiem. Gdy schodzi się rodzina sami piją kawę i jedzą ciasto. Ja siedzę u siebie w pokoju. Jak jestem potrzebna wołają mnie. Domyślają się, że wiele rozumiem bo podczas rozmowy czy to osobistej czy telefonicznej zamykają drzwi. :do bani:
Czuje się tutaj jak intruz a może wynika to z tego, że oni nie rozumieją co to znaczy być opiekunka. I dlatego przez te atmosferę i nawet to , że jest tu dobra pensja nie chce się tu wracać. Czasami lepiej stracić parę euro ale być "wśród swoich". Jeszcze 2 tygodnie.... 

Ja na ostatnich dwóch stellach niestety też właśnie czułam taki dystens i nawet mi się z tymi ludźmi gadać nie chce. To jest gorsze od trudnych podopiecznych. 
19 czerwca 2018 12:03 / 1 osobie podoba się ten post
gruba

Ja na ostatnich dwóch stellach niestety też właśnie czułam taki dystens i nawet mi się z tymi ludźmi gadać nie chce. To jest gorsze od trudnych podopiecznych. 

I dlatego czuje, że muszę stąd uciekać bo się uwsteczniam w języku niemieckim. 
19 czerwca 2018 12:37 / 5 osobom podoba się ten post
Dusia1978

Ja jeszcze słabo mówię po niemiecku ale wiele rozumiem. Gdy schodzi się rodzina sami piją kawę i jedzą ciasto. Ja siedzę u siebie w pokoju. Jak jestem potrzebna wołają mnie. Domyślają się, że wiele rozumiem bo podczas rozmowy czy to osobistej czy telefonicznej zamykają drzwi. :do bani:
Czuje się tutaj jak intruz a może wynika to z tego, że oni nie rozumieją co to znaczy być opiekunka. I dlatego przez te atmosferę i nawet to , że jest tu dobra pensja nie chce się tu wracać. Czasami lepiej stracić parę euro ale być "wśród swoich". Jeszcze 2 tygodnie.... 

Dusia zbyt emocjinalnie podchodzisz do tej pracy .Nie bierz do serca ich zachowania, oni są u siebie w domu, my jesteśmy tylko pomocą domową. Tak niestety jest, gdy rodzina duża i trzymają się razem . Jesteśmy potrzebne tylko wtedy, gdy trzeba odwalić robotę. Inaczej pracuje sie z osobą samotną i chociaż demencyjna, schorowana , stara, zdaje sobie sprawę, że jest od nas zalezna w dużym stopniu . Też pewnie nie chcialabyś swoich spraw rodzinnych poruszać przez telefon przy obcych ludziach . Za duzo rozmyslasz i szukasz podobieństwa na swój wzór . Zarzuć to , to tylko praca, rob swoje a oni swoje . Nie znaczy to, że powinnas ustapiś w kwestii wyżywienia czy czasu wolnego . W dużej mierze same sobie utrudniamy życie na wyjeździe. Rozpamiętujemy  porażki i niepowodzenia, a po co . Przeciez jestesmy z  obcymi dla nas ludźmi, nie znamy ich charakterów, zwyczjów i mentalnosci . Pracujemy i nie musimy wracać jak nam nie odpowiada . Dasz radę tylko wrzuc na luz .
19 czerwca 2018 13:28 / 2 osobom podoba się ten post
Dusia1978

I dlatego czuje, że muszę stąd uciekać bo się uwsteczniam w języku niemieckim. :do bani:

E tam. O ile nie przychodzą codziennie, olej ich. Włacz telewizor i ucz się z programów telewizyjnych, filmów dla dzieci. Co ci niemcy ciekawego mogą powiedzieć? Nie interesują ich właśni rodzice, a dopiero my. Ja powoli do tego się przyzwyczajam. Powtarzam sobie, że niepotrzebnie się odzywam, oczekuję od nich coraz mniej. Jestem tu, by zarobić pieniadze. Wolę książkę, film, czy wrzucić coś na bloga, niż łamać sobie głowę, jak tu złapać kontakt z dziećmi podopiecznych. Aczkolwiek wczoraj fakt, właśnie taka sytuacja - niezrozumienie ze strony syna podopiecznej, mnie zabolało. 
19 czerwca 2018 13:31
Dusia1978

I dlatego czuje, że muszę stąd uciekać bo się uwsteczniam w języku niemieckim. :do bani:

Jesteś mój rocznik 
19 czerwca 2018 14:51 / 1 osobie podoba się ten post
gruba

Jesteś mój rocznik :chaplin:

Miło mi. 
20 czerwca 2018 11:14 / 1 osobie podoba się ten post
Co prawda doła jeszcze nie mam ale wczoraj zatęskniłam za "U Pana Boga w ogródku" a to znak, że za domciem tęsknię. Ja nie mam na Śląsku takich klimatów jakimi dysponuje Podlasie a ten film zawsze na mnie dobrze działa. Taki "plasterek". W niedzielę ruszam na dobrą stronę mocy
06 sierpnia 2018 13:05 / 1 osobie podoba się ten post
Nie wiem jak u was, ale u mnie jest tak, że słonko jest najlepszym antydepresantem. Normalnie jak jest pochmurno lub dzień jest krótki, to mam stany depresyjne.
07 sierpnia 2018 17:52 / 2 osobom podoba się ten post
tala

Nie wiem jak u was, ale u mnie jest tak, że słonko jest najlepszym antydepresantem. Normalnie jak jest pochmurno lub dzień jest krótki, to mam stany depresyjne.

Co za duzo to niezdrowo, nie jestem przyzwyczajona do wysokich temperatur. Najgorsze, ze nasi podopieczni zle przechodza upal. Dla mnie najlepszym sposobem na dola jest praca. Moge nawet plewic kolo trawnika, odgarniac snieg byle czyms sie zajac.