Na wyjeździe #36

Zadzwoniła nasza sąsiadka i chyba pierwszy raz słyszałam, jak Babcia się skarżyła na ból. Zawsze mówiła, gdy pytałam czy boli, albo jak się czuje, że można wytrzymać, że taki stan należy do "uroków" starości, że mogło być gorzej. Po moim powrocie okazało się, że pootwierały się Babci nowe rany na nogach i to w takich wrażliwych miejscach, bo na stopach w pobliżu kostek. Sączy się z tego wydzielina. Lekarz powiedział, że widział gorsze. Przychodzi Pflege. Całkiem nowa pani, która opatruje Babcię zupełnie inaczej, bo nie używa żadnych maści, plastrów z lekarstwem, tylko przykłada kompres i bandażuje mocno nogę. Przy zmianie opatrunków, zrywa kompres jednym ruchem, często wraz ze skórą. Babcia ledwo to wytrzymuje, potem płacze. Dzisiaj pierwszy raz słyszałam, jak właśnie mówiła do sąsiadki, że dłużej nie wytrzyma, że jak nie przejdzie, to pójdzie do szpitala, niech coś w końcu z tym zrobią, bo z bólu nie chce się jej żyć. Zawsze broniła się przed szpitalem, że względu na Dziadka. Dziadek ma demencję i Ona robi wszystko, aby go nie zostawiać. Teraz się poddaje.

Wczoraj przez Skype rozmawiałam z moją półtoraroczną wnuczką.Rozmawiałam ,to szumna nazwa bo Marysia mówi w języku tylko sobie znanym .Z kontekstu wyłapywałam " nie ma,nie ma".
Dziecko przybiło mi piątkę ,żółwika do ekranu laptopa.Całusk też były.
No trochę się rozkleiłam ,jak zaczęła rączki wyciągać żeby ją wziąć na ręce.I tu zrobiła się awantura ,bo babcia nie mogła ,a dziecko wlazło na stół do laptopa.
Może już babci nie zapomni.:telefon1:

Smutne to ,starość ,ból,troska o współmałżonka .
Czasem nie możemy pomóc i to jest najgorsze.
Rozmowa w  sensie pytania ,czy tak to musi być z panią od opatrunków jak najbardziej.

Jutro przyjdzie ta Pflege do Babci, to zwrócimy jej uwagę. Dzisiaj Babcia wpadła w totalną panikę, bo wymyśliła, że skończy się to amputacją nogi.Zadzwoniłam po córkę. Andrea powiedziała, że noga wygląda lepiej, że wierzy w to, że ją to  boli, ale nie wygląda gorzej niż przed paroma dniami.
Problem leży w samej też Babci. Jest Ona osobą, która nie umie bezczynnie siedzieć. Musi coś robić. Teraz Jej stan się pogarsza i ból ją ogranicza, artroza też i Parkinson, a Ona chciałaby jak dawniej jak czołg przez życie jechać. Z tym nie może się pogodzić, że już się tak nie da.

Dzisiaj kotka zrobiła mi awanturę, a właściwie to mnie paskuda w swoim kocim języku zwyzywała.Kręciła się, kręciła jakby owsiki w tyłku miała. W końcu zeszła za mną do piwnicy. Otworzyłam drzwi na zewnątrz bo pomyślałam, że może chce za potrzebą wyjść i dlatego taka jest niespokojna. Jak tylko przeszła przez próg drzwi zamknęłam, a kicia podniosła wrzask. Jeszcze takiego miauczenia w jej wykonaniu nie słyszałam. Jakby ją żywcem ktoś ze skóry obdzierał. Wystraszyłam się, że może jej ogon drzwiami przytrzasnęłam ale gdzie tam. Otworzyłam drzwi a kotka jakby nigdy nic stała sobie nieopodal i darła się w niebogłosy patrząc na mnie nienawistnym wzrokiem. Naprawdę nienawistnym, nie przesadzam. Podniosła ogon i łepek do góry, a następnie krokiem pełnym dostojeństwa minęła mnie w drzwiach wchodząc na powrót do domu. Coś tam sobie jeszcze pod nosem mruczała. Normalnie w głowie się nie mieści aby takie małe czarno-białe coś mi naurągało. Gdybym jeszcze chociaż wiedziała o co mi naubliżała to mogłabym chociaż odpysknąć, a tak kupa. Ona sobie ulżyła, a ja stałam w drzwiach z głupią miną zastanawiając się o co jej poszło.

Alinka, uwielbiam, kiedy piszesz o tej kotce. W ogóle lubię Cie czytać, ale o kotce szczególnie. :-)

Oprócz kotki jest jeszcze wiewiórka, z którą próbuję sie od samego początku zaprzyjaźnić ale o niej innym razem.

Będę cierpliwie czekać. 

Ella tylko nie czekaj na to, że Alinka bedzie po drzewach skakać za wiewiórką :-)

Aż parsknęłam śmiechem, jak sobie wyobraziłam ją na drzewie. :lol3:
Alinka, wybacz. :modlitwa:

A ja się tak wczoraj zastanawiałam-jest Alinka na kociej szteli jeszcze czy nie,bo miła już nie być.....Ale to chyba tak będzie ,że do końca świata/czyt,życia PDP /i o jeden dzień dłużej:)