Profesjonalne czy cieple podejscie?

Witam wszystkie opiekunki starszych pan i panow zdecydowalam sie napisac na forum, bo interesuje mnie podejscie innych opiekunek do swojej pracy i podopiecznych. Zawsze mam z tym maly problem jak znalezc zloty srodek w podejscu do swojej pracy. od zawsze mam z tym problem, za bardzo chyba angazuje sie i wczuwam w sytuacje tych biednych schorowanych ludzi. ostatnio corka mojej babci,ktora sie opiekuje, ktora notabene odwiedza ja raz na tydzien choc mieszka piec minut drogi od niej skwitowala moje zachowanie zdaniem, bym sie za bardzo nie angazowala bo to i tak nic nie poprawi. Poczulam sie glupio.  Zapewniam jej wlasnej matce opieke i zaangazowanie a nie chlodne i wykalkulowane podejcie a to zabrzmialo jak zarzut!!!! Poczulam sie jak spoliczkowana i nie wiedzialam co powiedziec bo mnie po prostu zatkalo!!!

Nigdzie nie uczylam sie samej opieki, nie mam medycznego wyksztalcenia nie wiem jakie sa wytyczne. Moze ktos z wiekszym wyksztalceniem zna odpowiedz na to pytanie.Moze ucza tego gdzies na kursach opiekunow. Ja bym sie cieszyla gdyby opiekunka mojego dziecka gdybym je miala podchodzila do niego indywidualnie i nie jak roboty do odpracowania.

(nie uzywam polskich znakow bo pisze z niemieckiej klawiatury)

To rzeczywiście dziwne. Ja uważam, że właśnie w tej pracy właśnie dobre serce jest nawet ważniejsze niż praktyczne umięjętności. Nikt nie wie wszystkiego, ale jak podchodzi się całym sercem do wykonywanej pracy to chyba powinno iść lepiej. Może nie każdy potrafi to docenić. Jeszcze mi przyszło do głowy, że może ta kobieta, ta córka, po prostu się poczuła zazdrosna, że masz moze lepszy kontakt niż ona ze swoją matką. To smutne, ale może być prawdą.Nie uważam, że postępujesz źle, to taka cecha człowieka, albo się ją ma albo nie, inni powinni się cieszyć.

Mam jeszcze pytanie, chodziłam po tym serwisie, oglądałam twój profil, widziałam że jesteś młoda i masz już doświadczenie. Może masz jakieś cenne informacje, czy i jak mogłabym tam znaleźć. Zapraszam na mój profi.

Przesyłam pozdrowienia. Trzymaj się ciepło.

JaninaWasiak said:
Ja staram się przejść jak najszybciej do wszelkich stosunków nieformalnych z rodziną. Profesjonalizm - tak, ale tylko na samym początku. Potem zawsze nawiązuje się jakaś przyjaźń.
Renato - a u innych pośredników próbowałaś?

Janina, nie wiem gdzie jeździsz, ale Niemcy akurat nie są skorzy do jakichkolwiek poufałości. Miałam do tej pory 5 miejsc pracy, ale o przyjaźni tutaj trudno mówić. Nie były to rodziny złe, były poprawne i uprzejme. Poza tym przyjaźni nie nawiązuje się w pracy. Ja myślę, że żadna skrajność nie jest dobra, ani zbytnia zażyłość z rodziną ani chłodny wykalkulowany bezuczuciowy profesjonalizm. Oczywiście każdy może mieć inne podejście w tej sprawie, ale to jest moje zdanie. Nauczyło mnie tego doświadczenie, że do każdego miejsca podchodzi się inaczej, elastycznie, trochę intuicyjnie. Trzymajcie się kobietki-opiekunki, bo to nie jest łatwa praca, ale tak naprawdę która praca jest? Wszędzie są nerwy, nieporozumienia itd. Grunt to mieć odpowiednią postawę do pracy i spokój w głowie.

Wiesz pracuje od 5 lat jako opiekunka.Myślę że nie ma na to regóły jak postępować najlepiej robić jak ci serce dyktuje,intuicja w tym zawodzie jest ważna.Ja osobiście robię wszystko by umilić moim podopiecznym życie.Sprawia mi to radośc i to mi wystarcza.Ty widzę też tak robisz i tak trzymaj!Powodzenia