Nasze małe i duże sukcesy

To jeszcze trochę potrwa zanim sie ukaże, ale nie omieszkam wklić linka do strony internetowej :))))))
 
A dzisiaj to powinnam napisać w naszych porażkach: mój mąż przegrał sprawę w sądzie z Zusem. No, ale jest jeszcze możliwość odwołania. Trochę popsuło mi to humor, ale mówi się trudno i żyje się dalej. Skoro do tej pory daliśmy radę to damy i teraz. Ostatnie zdanie to jak najbardziej sukces :))))))))))))))

Sukces wprawdzie nie całkiem mój, ale ja się pochwalę, bo mnie z radości rozsadza!!! Mój starszy synuś w środę otrzymał wyniki końcowych testów gimnazjalnych i dopiero dziś raczył mi o tym powiedzieć. Ale nawet mu nie robiłam wyrzutów bo sami powiedzcie:
Po szpitalu i prawie trzech tygodniach w domu poszedł do szkoły prosto na testy. Trzęsłam się wtedy o niego jak nie wiem co. A moje osłabione dziecko napisało ten test z wynikiem rewelacyjnym 89 pkt (na 100 możliwych) i jest na 9 miejscu w całej szkole!
Myślę że mogę być dumna - z niego! :)))

Super !!! Gratulacje, matce serce rośnie.

Też sukces, nie mój, tylko mojej najmłodszej córci. Pisałam kiedyś, że jej życie wywróciło się do góry nogami. Przestała się śmiać,Ona zawsze była uśmiechnięta, jak miała problemy,posiedziała sama, pomyślała i wracała z uśmiechem. Będzie dobrze, to było jej hasło. W kwietniu przyjechałam do domu i zobaczyłam smutne dziecko,Ona cała była jednym wielkim smutkiem, malutka,chudziutka i te wielkie czarne oczy.Cięzko było, a teraz moja malutka od 7 tygodni jest w Anglii, pojechala za swoją miłością, pracuje, będzie się tam uczyć i co najważniejsze, znowu się śmieje. Daleko, nie przyjedzie z problemem, przytulić się do mamy, taty, siostry, ale takie czasy. Dziwne czasy.

Wczoraj przypadkiem wpadłam na ofertę pracy dla panów-opiekunów.
Większosc wymaganych warunków spełniał mój syn.
Pokazałam,przeczytał i odpowiedział:''Mama,ja z trudem zajmuję się sam sobą,więc nawet za takie pieniadze odpowiedzialności za kogos sie nie podejmę''

Sukces wprawdzie nie całkiem mój, ale ja się pochwalę, bo mnie z radości rozsadza!!! Mój starszy synuś w środę otrzymał wyniki końcowych testów gimnazjalnych i dopiero dziś raczył mi o tym powiedzieć. Ale nawet mu nie robiłam wyrzutów bo sami powiedzcie:
Po szpitalu i prawie trzech tygodniach w domu poszedł do szkoły prosto na testy. Trzęsłam się wtedy o niego jak nie wiem co. A moje osłabione dziecko napisało ten test z wynikiem rewelacyjnym 89 pkt (na 100 możliwych) i jest na 9 miejscu w całej szkole!
Myślę że mogę być dumna - z niego! :)))

Witaj Orim, fajnie, że jesteś.
Może normalne, dla mnie nie. Urodziłam dzieci w Polsce,wychowałam na polaków, a tu co,wojny niby nie ma, a trzeba uciekać. Jak to będzie jak tam zostaną ? Wnuki będą do mnie po angielsku mówić? To nie tak miało być,czytasz co się dzieje teraz w naszym kraju? Jak jeszcze starsze córki wyjadą, to nie wiem jak to przeżyję.

A ja jestem dumna ze swojego syna Jana, który kończąc podstawówkę jako jedyny w klasie miał trójkę na świadectwie. Prawie wszystkie pozostałe dzieci dostały świadectwo z czerwonym paskiem, a teraz muszą się męczyć w korporacjach i nie mieć czasu na wydawanie zarobionych pieniędzy. Natomiast moje dziecko jest zadowolonym z życia sprzedawcą w sklepie JYSK, nie narzekającym na brak powodzenia u pań, mimo nie posiadania samochodu, złotej karty kredytowej i paru innych ważnych atrybutów męskości...