Demencja czy Alzheimer?

Kukiełka jest moim trzecim dementykiem i z innymi objawami niż 2 poprzednie.Potrzebowałam kilku dni aby wejsc w jej rytm i jej demencje. Muszę ja motywowac do jedzenia bo się zawiesza , Ma fazy chodzenia i rozbierania.Co się dało to pozamykałam i mówię /próbuję otwierac innymi kluczami - ja z nia / i jak żaden nie pasuje to zwalam na syna że zabrał ze sobą i wieczorem przywiezie - na jakis czas wystarcza. Rozbiera się z bluzek i spodni. Nic na siłe nie robię bo wtedy jest skutekodwrotny, posiedzi troche w podkoszulku tez sie nic nie stanie.wyczuwam moment i ubieram.Dzisiaj uzyłam kłamstwa że nie mamy chleba i musimy kupic bo syn przyjezdza, a pózniej juz kierunek lekarz.zaakceptowała mnie, nawet 2 razy nazwała mnie po imieniu.Snu w dzień żadnego , nocki spokojnie przesypia.Jestem z nią non stop poniedziałek i wtorek, sroda 4 godziny wolne,czwartek piatek bez wolnego, sobota niedziela po 6 godzin wolnych, wtedy synus przejmuję pałęczke i tylko za głowę się trzyma. On chce amamusię taka jaka była / kuksance jej daje,na siłę ubiera a ona tym się denrwuje i ją rozdraznia.Jeszcze 12 dni i "meine Kopf ist frei"
:gra na gitarze1:

Czyli pozwalaszjej rzadzic, jej rytm i jej demencja
 Zaufanie przyszlo zczasem, malo przerw , moze Tagespflege? Podobnie pracuje z dementykami. Taka dobra mamipulacja, zawsze winny jest ten kogo akurat nie ma.

Kukiełka jest moim trzecim dementykiem i z innymi objawami niż 2 poprzednie.Potrzebowałam kilku dni aby wejsc w jej rytm i jej demencje. Muszę ja motywowac do jedzenia bo się zawiesza , Ma fazy chodzenia i rozbierania.Co się dało to pozamykałam i mówię /próbuję otwierac innymi kluczami - ja z nia / i jak żaden nie pasuje to zwalam na syna że zabrał ze sobą i wieczorem przywiezie - na jakis czas wystarcza. Rozbiera się z bluzek i spodni. Nic na siłe nie robię bo wtedy jest skutekodwrotny, posiedzi troche w podkoszulku tez sie nic nie stanie.wyczuwam moment i ubieram.Dzisiaj uzyłam kłamstwa że nie mamy chleba i musimy kupic bo syn przyjezdza, a pózniej juz kierunek lekarz.zaakceptowała mnie, nawet 2 razy nazwała mnie po imieniu.Snu w dzień żadnego , nocki spokojnie przesypia.Jestem z nią non stop poniedziałek i wtorek, sroda 4 godziny wolne,czwartek piatek bez wolnego, sobota niedziela po 6 godzin wolnych, wtedy synus przejmuję pałęczke i tylko za głowę się trzyma. On chce amamusię taka jaka była / kuksance jej daje,na siłę ubiera a ona tym się denrwuje i ją rozdraznia.Jeszcze 12 dni i "meine Kopf ist frei"
:gra na gitarze1:

Wymiana zdania czasami do czegos prowad,i:-) nie tylko nie bo nie. Zauwaz Kolezanko pisze o pokorze wobec demencji. A zeby zjadlam tak i tak:-)

Wszystko ładnie , ale 70% zleceń to Demencja w różnych stadiach i ktoś to'' zaopiekować'' musi . Myślę ze wiedza o tej chorobie + doświadczenie oraz współpraca z rodziną , dobrze ustawione leki dają efekty i da się pracować . Do Heimu powinni trafiać dementycy,  którzy zagrażają sobie i innym i mądre dzieci tak właśnie robią . Akurat w Niemczech to nie jest problem i nikt tu palcem nie wytyka.

Pozdrawiam z Urzedu Skarbowego:prosze o cisze:

A nie lepiej do kina było iść?:)na Kobiety mafii np.a potem do US:):):)HI HI HI

Fakt,ale faktem jest też ,z czym notorycznie się w pracy spotykamy,że do dzieci seniorów rzadko lub wcale nie dociera,że ich rodzic nie nadaje się do domowej opieki,w ogóle że jest chory.Bo jak to?Zapomina?Niemożliwe!Nie sypia po nocach?Eeeee,przecież opiekunka jest 24.h, to co się burzy?Gania nago po chałupie?Krzyczy policja i ratunku-zawsze tak miał tatuś i tak ma być.Do lekarza?A po co ?Papa jest fit ung gesund!A w ogóle mnie to nie obchodzi,ma sobie opiekunka radzić choćby na pysk padała!Przecież płacę kokosy!!!Sama powiedz,nie jest tak?W tym wszystkim powiedziałabym,że najistotniejsze jest trafić na takie dzieci,które są skłonne do współpracy i przyjmują nasze uwagi dotyczące rodzica za pewnik, bo to my jesteśmy z ich rodzicami te 24/h/
 
 

Jakiś czas temu na forum opisywałam podobne postępowanie jako wchodzenie do Narnii.Wtedy własnie da się względnie bezbolesnie "prowadzić" pacjenta , ale najpierw trzeba nawiązać z nim kontakt na jego terenie. Postępowanie nie tylko w wypadku pacjentów dementywnych, ale pacjentów w ogóle, w tym chorych z objawami otępiennymi, które nie wskazują na konkretną jednostkę chorobową- przede wszystkim dlatego ,ze występują nie tylko w przypadku typowych chorób otępiennych ,ale i organicznych uszkodzeniach mózgu jak przy udarach, czy wypadkach chociażby.

A nie lepiej do kina było iść?:)na Kobiety mafii np.a potem do US:):):)HI HI HI

O tak :) Walidacja, motywacja i wzmocnienie pozytywne, które niekoniecznie musi nastąpić , zwłaszcza ze strony US, ale spróbować można :-)

Jakiś czas temu na forum opisywałam podobne postępowanie jako wchodzenie do Narnii.Wtedy własnie da się względnie bezbolesnie "prowadzić" pacjenta , ale najpierw trzeba nawiązać z nim kontakt na jego terenie. Postępowanie nie tylko w wypadku pacjentów dementywnych, ale pacjentów w ogóle, w tym chorych z objawami otępiennymi, które nie wskazują na konkretną jednostkę chorobową- przede wszystkim dlatego ,ze występują nie tylko w przypadku typowych chorób otępiennych ,ale i organicznych uszkodzeniach mózgu jak przy udarach, czy wypadkach chociażby.

Tak jest jak piszesz.Pierwszy tydzień był obroną z jej strony i takie zachowanie.Teraz nie zmuszam do spania ani do wstania. Kiedy zbliża sie pora spania pod pretekstem zwabiam ją do sypialni i a pózniej juz z górki.Po południu jest bardziej pobudzona, własnie nadszedł czas rozbierania, przekładania i chodzenia- aby do wieczorka:kropla potu: wszystkow swoim rytmie.