02 lutego 2013 22:21 / 2 osobom podoba się ten post
a to ciekawostka,ktòra wiaze nasza Polske z dynastia Habsburgòw _Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1949. Karol został beatyfikowany 3 października 2004 przez papieża Jana Pawła II w Rzymie. Liturgiczne wspomnienie bł. Karola przypada 21 października.
Zachowały się relacje, że rodzice Karola Wojtyły nadali przyszłemu papieżowi imię Karol właśnie na cześć ostatniego cesarza Austrii Karola Habsburga. Drugie imię Józef, miał zawdzięczać Karol cesarzowi Franciszkowi Józefowi. Papież spotkał się kiedyś z cesarzową Zytą, żoną ostatniego cesarza Austrii Karola I Habsburga, witając ją słowami "Miło mi powitać cesarzową mojego ojca". W rodzinie Wojtyłów silna była więź sympatii z Austrią. Ostatnim błogosławionym, którego Jan Paweł II wyniósł na ołtarze, był właśnie ostatni cesarz Austrii Karol I Habsburg.
Rozpad Monarchii Austro-Węgierskiej w 1918 roku
Już z początkiem listopada 1918 roku dyplomacja przestała uznawać istnienie Austro – Węgier i ostatni wysłannicy ostatniego cesarza Austrii i króla Węgier – Karola Habsburga otrzymywali odpowiednią odprawę. Mające decydować o przyszłości Europy mocarstwa zachodnie przyjęły bowiem do wiadomości fakt utworzenia się nowej Austrii, nowych Węgier oraz państw, które odziedziczyły różne części byłej monarchii dualistycznej, która ostatecznie rozpadła się w 1918 roku.
Klęski militarne ponoszone przez Austro-Węgry przyśpieszyły bowiem rozpad monarchii. Mimo prób jakie podejmował cesarz Karol, wydając 16 października 1918 roku manifest zapowiadający przekształcenie monarchii w państwo związkowe, gdzie każda narodowość miałaby na swym terytorium własny organizm państwowy, były już spóźnione. 28 października Czesi bowiem ogłosili w Pradze powstanie Republiki Czechosłowackiej. Z kolei 29 października w Zagrzebiu ogłoszono oderwanie Słowian południowych od monarchii i utworzenie wspólnego państwa z Serbami. 31 października zlikwidowano rządy austriackie w Krakowie, zaś 30 października, 210 posłów do parlamentu austriackiego narodowości niemieckiej uchwaliło powstanie państwa austriackiego. 11 listopada udało się nakłonić cesarza Karola Habsburga do zrzeczenia się „udziału w sprawach państwowych”, zaś 12 listopada oficjalnie proklamowano powstanie Republiki Niemiecko-Austriackiej. 16 listopada w Budapeszcie proklamowano powstanie Węgierską Republikę Ludową, tym samym Monarchia Austro-Węgierska po 51 latach od jej utworzenia w 1867 roku przestała istnieć faktycznie i formalnie.
Dla całości obszaru byłej Monarchii Austro-Węgierskiej liczącej przed upadkiem 676,7 tysięcy km2 poszczególne terytoria przypadły następującym krajom, które powstały w wyniku rozpadu kraju Habsburgów:
1. Austria – 83,8 tysięcy km2 z 6,4 mln ludności;
2. Węgry – 93,0 tysięcy km2 z 7,9 mln ludności;
3. Czechosłowacja – 140,5 tysięcy km2 z 13,7 mln ludności;
4. Zachodnia Ukraina – 48,0 tysięcy km2 z 4,0 mln ludności;
5. Królestwo SHS – 143,5 tysięcy km2 z 7,5 mln ludności;
6. Rumunia – 113,2 tysięcy km2 z 6,2 mln ludności;
7. Polska – 32,1 tysięcy km2 z 3,7 mln ludności;
8. Włochy – 23,4 tysięcy km2 z 1,6 mln ludności.
Stan ten był wynikiem układów międzynarodowych pomiędzy zainteresowanymi krajami, wskutek których ustalono następujące granice:
1. Granice nowej Austrii z Czechosłowacją, Węgrami, SHS i Włochami ustalił traktat w St - Germain z 10 września 1919 roku;
2. Granice nowych Węgier z ich sąsiadami: Czechosłowacją, Rumunią, SHS i Austrią ustalił traktat w Trianon z 4 czerwca 1920 roku;
3. Granice między Polską a Czechosłowacją ustalił wyrok rozjemczy w dniu 28 lipca 1920 roku;
4. Granice między Czechosłowacją a Rumunią i między Rumunią a Jugosławią (oraz między Polską a Galicją Wschodnią) ustalił traktat o granicach w Sevres z 10 sierpnia 1920 roku;
5. Granice między Włochami a Królestwem SHS ustalił traktat w Rapallo z 12 listopada 1920 roku;
6. Uznanie wschodnich granic Polski przez mocarstwa zachodnie w dniu 15 marca 1923 roku, przez co ostatecznie została Polsce przyznana wschodnia część Galicji;
7. Wymiana not między Polską a Rumunią w Warszawie 10 października 1928 roku wytyczyła granicę polsko-rumuńską na podstawie dawnej granicy administracyjnej galicyjsko-bukowińskiej;
Te siedem aktów międzynarodowych stanowiło w okresie powojennym nowe podstawy rozgraniczenia na terytoriach, które tworzyły do 1918 roku Monarchię Austro-Węgierską. Granice te zmieniały się jeszcze przed rozpoczęciem II wojny światowej, w wyniku aneksji Austrii przez III Rzeszę Niemiecką oraz rozbiorze Czechosłowacji w latach 1938-1939. Kolejne zmiany zaszły po 1939 roku w wyniku agresji niemieckiej na Polskę, jak również po klęsce III Rzeszy w 1945 roku.
.
