My też będziemy starzy

Przeczytalam ten artykuł , na drugi dzień znów do niego wróciłam. I mimo , że widać w nim wiele współczucia dla ludzi cierpiących na AL uważam go za bardzo jednostronny.Podziwiam wielkie zaangażowanie i empatię autora - co powinno być chyba oczywiste , gdyz prowadzi on dom opieki dla takich ludzi.A jak sądzę - nie altruistycznie.
Znajomosc pacjenta w takim stanie wymaga obserwacji 24 godzinnej - my , pracujący z pdp dementywnymi wiemy to najlepiej . A dobra znajomosć zachowań pdp skutkuje doborem odpowiednich słów , gestów - innych dla każdego , w sytuacjach trudnych.A i to czasem jest za mało .
Sprawa następna - haloperidol.
Autor się oburza , że bywa stosowany np w szpitalu. Ale niech nie zapomina , że dla podopiecznego szpital jest nowym miejscem , nowe zapachy , twarze ....A jak sam pisze , ze strachu rodzi sie agresja - albo próby ucieczki.Jak agresję uśmierzy pielęgniarka jeśli ona dla pdp jest obca i go nie zna ? Jak powstrzyma uciekającego pacjenta ? Siłą - bo tylko to jej zostanie. A nie jest to oddział jednoosobowy , inni chorzy tez wymagaja pomocy.I nie jest zamykany np chirurgia czy wewnętrzny - także ze względów bezpieczeństwa A za pacjenta odpowiada szpital - jeśli coś się stanie ,pacjent ucieknie np - prokurator wkracza.No i autor nie omieszkał wrzucić kamyczek do ogródka - że lekarz śpi na dyżurze bo na dzrzwiach kartka - mocno pukać. Ja byłabym oburzona , gdyby wisiała kartka ,,nie budzić ''albo ,,nie przeszkadzać ''.
Sprawa następna - nie podejmowanie leczenia bo pdp ,,nie chce współpracowac ''.To niech autor przekona pacjenta z ALZ do połknięcia sondy , a nawet osłuchania .Autor go zna , to moze uspokoi - może , bo my też znamy naszych pdp a czasem mamy kłopot przekonać ich do zmiany mokrego pampersa .Nie wiadomo , dlaczego nie podejmuje się leczenia - moze stan pacjenta nie pozwala na głeboką narkozę . Moze niektórych badań nie da sie przeprowadzić w narkozie np.A autor snuje teorie spiskowe.No i wie nawet , że na pampersach szpital oszczędza. Jesli zawinił szpital , lekarz , pielegniarka a autor tak podejrzewa należy zgłosic te sytuację - są odpowiednie procedury.
Następna sprawa - nie da podopiecznych do szpitala , bo tam umierają . Każdy z nas wie - ze to prawda. Ale umierają tez szybko po umieszczeniu w domu opieki - ogólnie wszelkie zmiany nie sa dla dementywnych pacjentów korzystne .A w dodatku Alzheimer jest choroba śmiertelną - czego autor nie napisał.
Temat opieki nad starszymi dotyczy wszystkich krajów - i biednych i bogatych. Tu w Szwajcarii też się pacjentów faszeruje lekami uspokajaącymi w domach opieki - widziałam . I mimo fajnych warunków ( ale nie wszystkie pokoje sa np. jednoosobowe ), też umierają. Moja poprzednia pdp przeżyła w domu opieki 7 tygodni. Weszła tam na własnych nogach , sama jadła , zgłaszała potrzeby fizjologiczne.Tak sie rozwinęła choba w krótkim czasie.
Smutno jest widzieć tych chorych , widzieć jak sie zmieniaja , jak stopniowo odchodzi świadomosc.Jak pogrążają sie w świecie do którego poza nimi nikt nie ma dostępu.
Ale tej choroby sie nie leczy . I nadal niewiele o niej wiemy. Autor chyba też wszystkiego nie wie i na wszystko nie ma idealnych recept - bo nikt ich nie ma.

Tak jak mozah odbieram ten artykuł. Nic ciekawego w nim nie widzę? Wręcz uznałabym że to reklama ośrodka. Może nawet pan P. zaplacił za ten art. ???? Na pewno szkoda by mi było czasu na kopiowanie i przepisywanie. A pan P. na pewno się nie oburzy o skopiowanie bo taki zamysł z pewnością był aby rozreklamować ośrodek. W XXI wieku nalezy czytac nawet miedzy wierszami :)

Ty to wszędzie widzisz podstęp,nawet jak nowa opiekunka załozy konto na forum to już jest cos nie ta.Nie uważasz,że jednak roznimy się od siebie  dzieki bogu na tym świecie.No właśnie zapisz sobie adres ośrodka może sie przydać. W XXI wieku nie tylko miedzy wierszami trzeba czytac,ale jeszcze mozna linka podać-:) :-) :-)

Nie było moja intencja pouczanie ani wytykanie błędów naszym słuzbą medycznym.Nie wiem jak postepuja w Polskich szpitalach ani też nie wydaje ocen co autor miał na mysłi i nie zastanawiam się kto ma racje, czy pan prowadzacy DPS  czy lekarz w szpitalu psychiatrycznym.Moim celem było wierne przedstawieni art. i wyciągniecie wniosków m.innymi że strach często powoduje irracjonalne postepowanie czy zachowanie chorej osoby.Patrze na na to okiem opiekunki, a nie lekarza czy pielegniarki.Przecież zdaję sobie sprawę,że uzycie środkow medycznych jest ustalane przez lekarza a dawka może być od - do.Dla mnie ten opis jest do przemyslenia bo to opis tylko z jedej strony widziany przez czlowieka,ktory ma ludzki stosunek do pdp.Uczę się z kazdego możliwego żrodła.

Ja wiem jak się postepuje w szpitalach,hospicjach,DPS:(.
Całe moje jestestwo protestowało!!! Po prostu nie umiałam dostosować sie do współpracowników i ich praktyk-byłam tam najmłodsza stazem.
Po roku cięzkiej pracy fizycznie-jedna piel.na 30 pacjentów,jaki i psychiczne,przeszłam do przychodni szczepic dzieci.
 

Obserwuje postep AL od prawie 17 miesiecy. Jak zaczynalam tu prace PDP byla w najnizszej grupie niepelnosprawnosci, rok temu juz w drugiej grupie, teraz przejdzie na pierwsza.
W czasie, gdy byla w drugiej grupie, a wiec jeszcze chodzila, mogla normalnie jesc - nasilily sie objawy agresji. Ja to odbieralam zupelnie inaczej - to byla agresja przeciw czynnosci, nie przeciw mnie. Ale potrafila ugryzc (raz jej sie udalo!), uderzyc, o slowach obrazliwych nie wspomne. Dostala lek uspokajajacy i nieco sie dalo sytuacje opanowac. Teraz ten lek zostal wycofany, juz nie dostaje, bo jej stan to juz prawie "roslinny", nie mowi, nie moze zadnej krzywdy sobie, ani mnie zrobic. Ale - w fazie, kiedy byla agresywna - to szkodzilo przede wszystkim samej PDP, poniewaz powodowalo skoki cisnienia, napady drgawek, a wiec - uwazam, ze w okreslonych przypadkach - trzeba pacjenta uspokoic i tyle. Rozumiem ta chorobe, rozumiem jej przebieg, ale otoczenie tez jakies prawa posiada.