Niezapomniana Noc Sylwestrowa - nasze historie

Miałam kilka ciekawych imprez, tańczyłam, jednego sylwestra spędziłam w Moskwie z zespołem, inne tez były fajne. Najlepszy był ten z mężem w domu. Dzieci były już na tyle duże, że bawiły się w gronie własnych przyjaciół, a my zostaliśmy sami w domu, cudnie było. Niestety Nowy Rok, który tak pięknie przywitaliśmy był niesamowicie ciężki, ale przetrwaliśmy wszystko. W tym roku, to mówię po cichu, żeby nie zapeszyć, wybieramy się z moim kochanym mężem do Kazimierza Dolnego. Może będzie pięknie.

Zycze sercem Tobie by byl niesamowity,Kazimierzu tylko raz bylam chce jeszcze powrocic moze dane mi to bedzie

Moj wyjatkowy to chyba ostatni sylwester z moim kochaniem co spedzilan w domku sami romantyczna kolacja winko tance a potem sie rozlozylam na 2 dlugie miesiace z choroba,licze ze jeszcze jakis sylwester milo po wspominam z usmiechem w sercu.

Ja też, gdy myślę o Sylwestrze, który najbardziej utkwił mi w pamięci, to myślę o dwóch ostatnch, które spędziłam z moim Mężem przed Jego śmiercią.  W sumie nie było nas nigdy stać na nic takiego szlonego, a że obydwoje byliśmy romantykami, zabrał mnie przed północą z szampanem na "górki", które wznosiły się nad miastem. Od naszego mieszkania było to kilka minut. Pamiętam, że nie było śniegu, tylko takie błotko "poślizgowe" i musieliśmy szalenie uważać. Z tego miejsca mieliśmy przepiękne widoki na nasze i pobliskie miasta. A ponieważ był "prawie" Śląsk, to miasta leżą jedne przy drugim i o północy, kiedy zaczęły strzelać petardy, było jasno i tak pięknie, że zapierało dech w piersiach. Kolejnego Sylwestra nie spędziliśmy razem, On był w szpitalu, ja siedziałam w domku. Zaraz przed północą zadzwonił do mnie, ale wtedy jest takie przeciążenie w sieci, że nie mogliśmy złożyć sobie życzeń,bo cały czas rwało rozmowę. Dopiero później się dodzwonił i obiecaliśmy sobie, że chociażby nie wiem co, to zrekompensujemy sobie tego Sylwestra, którego nie moglismy spędzić razem przez Jego pobyt w szpitalu. Postanowiliśmy, że następny będzie wyjątkowy. Nie było już następnego, kilka dni po tym Sylwestrze już nie żył.

Ja też, gdy myślę o Sylwestrze, który najbardziej utkwił mi w pamięci, to myślę o dwóch ostatnch, które spędziłam z moim Mężem przed Jego śmiercią.  W sumie nie było nas nigdy stać na nic takiego szlonego, a że obydwoje byliśmy romantykami, zabrał mnie przed północą z szampanem na "górki", które wznosiły się nad miastem. Od naszego mieszkania było to kilka minut. Pamiętam, że nie było śniegu, tylko takie błotko "poślizgowe" i musieliśmy szalenie uważać. Z tego miejsca mieliśmy przepiękne widoki na nasze i pobliskie miasta. A ponieważ był "prawie" Śląsk, to miasta leżą jedne przy drugim i o północy, kiedy zaczęły strzelać petardy, było jasno i tak pięknie, że zapierało dech w piersiach. Kolejnego Sylwestra nie spędziliśmy razem, On był w szpitalu, ja siedziałam w domku. Zaraz przed północą zadzwonił do mnie, ale wtedy jest takie przeciążenie w sieci, że nie mogliśmy złożyć sobie życzeń,bo cały czas rwało rozmowę. Dopiero później się dodzwonił i obiecaliśmy sobie, że chociażby nie wiem co, to zrekompensujemy sobie tego Sylwestra, którego nie moglismy spędzić razem przez Jego pobyt w szpitalu. Postanowiliśmy, że następny będzie wyjątkowy. Nie było już następnego, kilka dni po tym Sylwestrze już nie żył.

Ja też, gdy myślę o Sylwestrze, który najbardziej utkwił mi w pamięci, to myślę o dwóch ostatnch, które spędziłam z moim Mężem przed Jego śmiercią.  W sumie nie było nas nigdy stać na nic takiego szlonego, a że obydwoje byliśmy romantykami, zabrał mnie przed północą z szampanem na "górki", które wznosiły się nad miastem. Od naszego mieszkania było to kilka minut. Pamiętam, że nie było śniegu, tylko takie błotko "poślizgowe" i musieliśmy szalenie uważać. Z tego miejsca mieliśmy przepiękne widoki na nasze i pobliskie miasta. A ponieważ był "prawie" Śląsk, to miasta leżą jedne przy drugim i o północy, kiedy zaczęły strzelać petardy, było jasno i tak pięknie, że zapierało dech w piersiach. Kolejnego Sylwestra nie spędziliśmy razem, On był w szpitalu, ja siedziałam w domku. Zaraz przed północą zadzwonił do mnie, ale wtedy jest takie przeciążenie w sieci, że nie mogliśmy złożyć sobie życzeń,bo cały czas rwało rozmowę. Dopiero później się dodzwonił i obiecaliśmy sobie, że chociażby nie wiem co, to zrekompensujemy sobie tego Sylwestra, którego nie moglismy spędzić razem przez Jego pobyt w szpitalu. Postanowiliśmy, że następny będzie wyjątkowy. Nie było już następnego, kilka dni po tym Sylwestrze już nie żył.

Ja też, gdy myślę o Sylwestrze, który najbardziej utkwił mi w pamięci, to myślę o dwóch ostatnch, które spędziłam z moim Mężem przed Jego śmiercią.  W sumie nie było nas nigdy stać na nic takiego szlonego, a że obydwoje byliśmy romantykami, zabrał mnie przed północą z szampanem na "górki", które wznosiły się nad miastem. Od naszego mieszkania było to kilka minut. Pamiętam, że nie było śniegu, tylko takie błotko "poślizgowe" i musieliśmy szalenie uważać. Z tego miejsca mieliśmy przepiękne widoki na nasze i pobliskie miasta. A ponieważ był "prawie" Śląsk, to miasta leżą jedne przy drugim i o północy, kiedy zaczęły strzelać petardy, było jasno i tak pięknie, że zapierało dech w piersiach. Kolejnego Sylwestra nie spędziliśmy razem, On był w szpitalu, ja siedziałam w domku. Zaraz przed północą zadzwonił do mnie, ale wtedy jest takie przeciążenie w sieci, że nie mogliśmy złożyć sobie życzeń,bo cały czas rwało rozmowę. Dopiero później się dodzwonił i obiecaliśmy sobie, że chociażby nie wiem co, to zrekompensujemy sobie tego Sylwestra, którego nie moglismy spędzić razem przez Jego pobyt w szpitalu. Postanowiliśmy, że następny będzie wyjątkowy. Nie było już następnego, kilka dni po tym Sylwestrze już nie żył.

:( smutne

Ja też, gdy myślę o Sylwestrze, który najbardziej utkwił mi w pamięci, to myślę o dwóch ostatnch, które spędziłam z moim Mężem przed Jego śmiercią.  W sumie nie było nas nigdy stać na nic takiego szlonego, a że obydwoje byliśmy romantykami, zabrał mnie przed północą z szampanem na "górki", które wznosiły się nad miastem. Od naszego mieszkania było to kilka minut. Pamiętam, że nie było śniegu, tylko takie błotko "poślizgowe" i musieliśmy szalenie uważać. Z tego miejsca mieliśmy przepiękne widoki na nasze i pobliskie miasta. A ponieważ był "prawie" Śląsk, to miasta leżą jedne przy drugim i o północy, kiedy zaczęły strzelać petardy, było jasno i tak pięknie, że zapierało dech w piersiach. Kolejnego Sylwestra nie spędziliśmy razem, On był w szpitalu, ja siedziałam w domku. Zaraz przed północą zadzwonił do mnie, ale wtedy jest takie przeciążenie w sieci, że nie mogliśmy złożyć sobie życzeń,bo cały czas rwało rozmowę. Dopiero później się dodzwonił i obiecaliśmy sobie, że chociażby nie wiem co, to zrekompensujemy sobie tego Sylwestra, którego nie moglismy spędzić razem przez Jego pobyt w szpitalu. Postanowiliśmy, że następny będzie wyjątkowy. Nie było już następnego, kilka dni po tym Sylwestrze już nie żył.