Na wyjeździe #36

Dodam do tego jeszcze, ze pielegniarki też podcierają tyłki i nikt im tego za złe nie ma. A taki lekarz co robi kolonoskopie to nie raz, nie dwa na stolec natrafi i nikt z tego powodu nie krytykuje go. Wiele osób ma ciężko chorych w domu i też to musi robić ale nie za takie pieniądze jak opiekunki w De.Dziwna mentalność tego naszego narodu jak za darmo przy dziecku czy rodzicach podciera tyłki to jest dobrze a jak za euro to już źle.  Mnie to nie ziębi ani parzy co kto gada na ten temat. Tak jak piszesz trzeba mieć wysoką samoocenę, żeby boksować się z życiem. :boks2:

Podcinanie skrzydeł poprzez zawiść i nieufność każdemu, kto przejawia oznaki sukcesu oraz wieczne narzekanie to nasze cechy narodowe. Amerykanin na pytanie " co slychac ? " zawsze odpowie z uśmiechem, że wszystko ok ( nawet jeśli nie jest ok )....Polak znajdzie conajmniej 5 powodów, żeby sobie ponarzekac ( jeśli ma dobrą pracę, zdrowie dopisuje i wszystko jest ok ).....Niestety, taki stereotyp Polaka funkcjonuje i nie wiem czy to nie jest wpisane na stałe do naszej mentalnosci. I jest to chyba skutek niskiego poczucia wartości i niskiej samooceny, które mają wpływ na wiele obszarów funkcjonowania człowieka....To, że jestem sprzataczką i podcieram tyłki Niemcom deprecjonuje mnie tylko w oczach takich właśnie ludzi o niskiej sammocenie. Bo jestem przekonana, że sami by chcieli pracować w DE ale poczucie wstydu, pesymizm, niezdolność do radzenia sobie z krytyką czy w końcu brak umiejętności językowych stawia ich na przegranej pozycji....Posiadanie wysokiej samooceny jest źródłem pozytywnych emocji i dobrego samopoczucia a także cieszenia się życiem....
Reasumując, miejmy w czterech literach to co mówią inni o Nas i cieszmy się, że mamy takie możliwości zarabiania pieniędzy....No i wydawania...:-)

Dokładnie Ewuś. Ja mam mentalność amerykańską :-), a i smutków w zyciu nie za dużo, więc dorobiłam się już paru wrogów z tego powodu. Tutaj też:-), a może przede wszystkim:-)

Wczoraj PDP wyłączyła internet i telefony, poodłanczała wszystkie kable. Wifi i telefony zabrała do sypialni i tam przede mną schowała. Syn PDP od razu zauważył że dziwnie zniknęłam ze skypa w połowie zdania bo akurat pisaliśmy na czacie. Zadzwonił na moją komórkę bo coś go zaniepokoiło, więc się dowiedział że szaleństwo trwa. Dzisiaj córka przyjechała i ponaprawiała. Wieczorem przyjeżdża syn z Wiednia a ja jutro gorąca linia z agencją i do domu bo już dłużej się nie da.

Ktoś kto tak o nas mowi,jest zazdrosny o nasze zarobki,a żeby tego nie okazać,wymyśla bzdury o podcieraniu tyłków. Nie tak dawno bo na moim urlopie to samo usłyszałam od swojej koleżanki ( już nią nie jest). Po co się denerwować,podcieranie tyłków to nie stanie pod latarnią,nie ma się czego wstydzić.

Zgadzam się z Tobą...chociaż nie do końca mi o to chodziło... raczej o podobne traktowanie Nas tak jak Niemców... pracownik to pracownik...obojętnie skąd jest... A że trzeba szanować siebie i swoją pracę...to wiadomo...sam szanujesz swą pracę to i Oni będą szanować... :-)

Ja też mam mentalność amerykanską więc witaj w klubie Doda......:aniolki:
A bez wrogów życie byłoby nudne......:-)  Niech sobie będą.....To oni mają problem, nie ja.....

To jest, moim zdaniem, oznaka źle dobranych leków. I jeszcze demencja, a może idąca w kierunku AL, jest taka faza, trudna do opanowania. Rodzina być może nie dopuszcza do siebie faktu, że jest i będzie coraz gorzej, że potrzebne są inne leki. Jedno, co wiem, straszenie Heimem odnisie skutek odwrotny, PDP będzie podświadomie Ciebie o to winić. Jak nie ma szans na zmianę leków - to tylko wyjazd, bo pozostanie na miejscu oznaczać b ędzie ciągła walkę z chorą osobą, która widzi świat zupełnie inaczej.

Emilko, dwutygodniowe obserwacje przekazywałam na bierząco. Podopieczna nie chce opiekunki i nie zakcepruje nikogo w swoim mieszkaniu, tak też wykrzykuje do swoich dzieci. Córka bez przerwy interweniuje a po jej wyjściu ja mam to samo i nic się nie zmienia. Tu jest ciągły terror psychiczny. Fizycznie też podopieczna próbowała do mnie z łapami skakać. Wszystko co dalej to już nie moja sprawa ja swoje zrobiłam i żadnej szansy na zmiany nie oczekuję. Powrót do domu albo przejazd na inną stele 

Nie masz innego wyjścia, jak tylko wyjazd, bez współpracy z dziećmi się nie da. Szkoda Twoich nerwów, bo proces, który może doprowadziłby do pokojowej egzystencji - to bardzo długi czas. Innych zleceń nie brakuje. 

Alinko, chyba mnie trochę obraziłaś, ale już noc, jestem na urlopie, myśli rozwijać mi się nie chce, bo późno i jednak (sorry) nie warto, kocham Podkarpacie (tu spędzam ostatni urlopowy weekend i jest cudnie :)), miałam się nie wypowiadać, ale nie lubię, jak ktoś pi...li głupoty, co niniejszym chciałam tylko zaanonsować :D.

Poza tym też Was kocham :D!