W domu 9

Ja też już mam termin wyjazdu- 14 stycznia. Szybko ten czas tutaj mija... Ale dużo fajnych rzeczy się działo i dzieje. Wczoraj u nas rodzina (20 osób), dziś z koleżankami na basen pojechałyśmy, potem w kawiarni z jeszcze innymi się spotkałyśmy (m. in. z Brukseli jedna dwa razy do roku przyjeżdża). Ale już myśli o pracy się zdarzają...

Pewnie niektorzy slyszeli o tragedii w Koszalinie, gdzie zginelo piec nastolatek.

Nie napiszę tego, zeby nie wywoływać wilka z lasu, że to pech, czy co ? .  Do ZUS-u nie pojechałam więc nic nie wiem w swojej sprawie, skręciłam sobie kostkę .:ona placze: boli jak licho . Z rana pojechałam do lecznicy z naszą Sarą na zastrzyk, spotkałam tam starszego zapłakanego pana, ktory z sąsiadującej wsi przyniósł swojego chorego pieska- przyjaciela do weta . Nie miał go kto przywieść - a to z 3-4 km   -więc przyszedł pieszo .  Pomogłam mu w skuteczny sposóv i nawet odwiozłam do domu . Przy wysiadaniu z auta, stanęłam tak nieszczęśliwie, że skciłam kostke . Byłam już u ortopedy w szpitalu, chciał załozyć gips, ale go uprosiłam i skonczyło sie na założeniu stabilizatora . Urlop mam - na to wychodzi . Tak sie wnerwiłam, nie na swoją bolącą kostkę, ale na to, że starszy czlowiek nie ma kasy na leczenie swojego zwierzaka, na opłacenie taksówki, czy na zakup leków dla siebie . Nie ma również na autobus, ktory kursuje na trasie przez jego wieś  . Przepraszał  mnie wielokrotnie i mówił, ze to jego wina z tą moją kostką i chociaż bardzo mnie bolało, to nie okazałam tego . Liczę, że wygoi się w miare szybko . 

Zdrówka życzę. :-)

Nie napiszę tego, zeby nie wywoływać wilka z lasu, że to pech, czy co ? .  Do ZUS-u nie pojechałam więc nic nie wiem w swojej sprawie, skręciłam sobie kostkę .:ona placze: boli jak licho . Z rana pojechałam do lecznicy z naszą Sarą na zastrzyk, spotkałam tam starszego zapłakanego pana, ktory z sąsiadującej wsi przyniósł swojego chorego pieska- przyjaciela do weta . Nie miał go kto przywieść - a to z 3-4 km   -więc przyszedł pieszo .  Pomogłam mu w skuteczny sposóv i nawet odwiozłam do domu . Przy wysiadaniu z auta, stanęłam tak nieszczęśliwie, że skciłam kostke . Byłam już u ortopedy w szpitalu, chciał załozyć gips, ale go uprosiłam i skonczyło sie na założeniu stabilizatora . Urlop mam - na to wychodzi . Tak sie wnerwiłam, nie na swoją bolącą kostkę, ale na to, że starszy czlowiek nie ma kasy na leczenie swojego zwierzaka, na opłacenie taksówki, czy na zakup leków dla siebie . Nie ma również na autobus, ktory kursuje na trasie przez jego wieś  . Przepraszał  mnie wielokrotnie i mówił, ze to jego wina z tą moją kostką i chociaż bardzo mnie bolało, to nie okazałam tego . Liczę, że wygoi się w miare szybko . 

Cześć wszystkim z domciu - jak widać :-) Pozdrowionka oczywiście, a jakże dla wszystkich. Nie chce mi się czytać co tam naskrobaliście w innych topikach, ale to normalka jak się w domciu własnym jest :tanczy: Trzymam za was, żeby w pracy było miło i żeby szybko zleciało. Ja się obijam i niech tak zostanie. Dzisiaj małe badanie nerek, bo mi trochę dokuczały ostatnio. Pogoda w kratkę ale w domciu jakoś mnie to nie wkurza :lol1: 
 
Miłego dzionka i pracujcie na tę szyneczkę - nie z Biedry tylko z wędzarni :lol2: Papa :hejka1:

Hej, tak dawno mnie tutaj nie było. Od kilku nocy Was podczytuję i zatęskniłam .  Prawie same nowe osoby, ale jest kilka osób, które być może jeszcze mnie pamiętają  :-).
Chciałam tylko napisać, że nadal jestem w Polsce i nie planuję narazie wyjazdu, jednak czegoś zaczęło mi brakować. Ta praca jednak potrafi pozostawić jakąś dziurę w sercu. Ja jeszcze miałam to szczęście, że przez te 5 lat trafiałam na super rodziny ( za wyjątkiem jednej babci terrorystki ale na tym miejscu był na szczęście jeszcze wspaniały dziadziuś).
Od samego powrotu do Polski pracuję . Parę miesięcy temu zmieniłam pracę, bo najpierw zamknęli mi bank, a potem mi zachciało się lepiej zarabiać. W tej nowej pracy, jak w żadnej innej poczułam, że to nie jest jednak to. Gdzieś zawsze rwało do  ludzi, do opieki. Podjęłam szkołę Opiekun Medyczny i to był jeden z najlepszych wyborów. Jestem zachwycona. W kolejnych planach mam ukończenie jeszcze szkoły -terapeuta zajęciowy. Wiem, ze kokosów nie zarobię,  ale chcę podjąć pracę w Polsce w tym charakterze. 
Pozdrawiam Was serdecznie :-)