Doświadczenie z Alzheimerem

Witam... w Heimie osoby chorujace na Al i demencje maja doskonale dobrane leki... na setki podopiecznych z naszego Heimu zapamietalam trzy przypadki... ktore byly niereformowalne...
Wiem ze nielatwo jest w domu podopiecznego uzyskac prawdziwa pomoc lekarska... dzieciaki lub rodzina dalsza chorujacego... wychodza z zalozenia... ze wlasnie tym lekarstwem jest Polska Opiekunka... Wiesiula i Judora... nowadanuta dobrze radzi... zjezdzac jak najszybciej...
 
Glowy w gore...
 
...a tak swoja droga zastanawiam sie dlaczego "strszaki" tak bardzo boja sie Heimu... wlasciwie znam odpowiedz... dla wiekszosci /niegodziwych/ "starszakow"  skonczyloby sie wykorzystywanie... panowanie i manipulowanie opiekunka i rodzina...

Witam... w Heimie osoby chorujace na Al i demencje maja doskonale dobrane leki... na setki podopiecznych z naszego Heimu zapamietalam trzy przypadki... ktore byly niereformowalne...
Wiem ze nielatwo jest w domu podopiecznego uzyskac prawdziwa pomoc lekarska... dzieciaki lub rodzina dalsza chorujacego... wychodza z zalozenia... ze wlasnie tym lekarstwem jest Polska Opiekunka... Wiesiula i Judora... nowadanuta dobrze radzi... zjezdzac jak najszybciej...
 
Glowy w gore...
 
...a tak swoja droga zastanawiam sie dlaczego "strszaki" tak bardzo boja sie Heimu... wlasciwie znam odpowiedz... dla wiekszosci /niegodziwych/ "starszakow"  skonczyloby sie wykorzystywanie... panowanie i manipulowanie opiekunka i rodzina...

Moja babuszka była kiedyś z wizyta w kilku Heimach - zanim zdecydowała sie na polska opiekunkę i źle to wspomina -mówi tak-"tylko leżą albo siedzą,gapia się w jeden punkt albo jęczą,nie, nie to nie dla mnie!W tydzień bym umarła!"Mi się wydaje,że wszyscy starzy ludzie ,na każdej szerokości geograficznej boją się domu opieki,nawet w USA,gdzie pójście do DO jest juz od dawna wpisane w ich kulturę i raczej nie chodzi tu o panowanie i maniupulowanie tylko o strach przed samotnościa ,bo przecież w takim Heimie mimo tego że jest sie wśród ludzi ,człowiek jest potwornie samotny....... 

Kika , Ty jestes madra kobieta, masz doświadczenie to powiedz mi dlaczego lekarze rodzini pozwalają na takie męczarnie swoim chorym pacjentom, czy może rodziny nie mówią wszystkiego? Czy te leki tak wyciszają , że pacjent nie ma kompletnie kontaktu z światem.

To niestety nie możesz tak reagować, Mozah napisała wszystko już na ten temat, żadne pyskówki nie mogą mieć miejsca, przydaje sie trochę sztuka manipulacji, etyczne watpliwe, ale chory ma poczucie ,że to on decyduje.

Kika1 - ja świezo po kursie... tez z elementami pierwszej pomocy, a tam stoi - "wyznacz osobę, która ma ci pomóc"... Bardz dziękuję.... i... żle mi jak nie widzę Cię na forum ...)))

Ja właśnie wróciłam z moją babcią z demenją ze spaceru. Jest mały sukces po dwóch awanturach po drodze spacer trwał 45 minut. To duzo, biorąc pod uwagę że poprzednie były o wiele krótsze bądż wcale ich nie było. Ale zauważyłam dzisiaj że jak się powie stanowczo , nie trzeba krzyczeć to pomaga i szłysmy dalej.
A co do leków to nie potrzeba , tak twierdzi ponoc lekarz. Może by chciał z nia pobyc chociaż moment jak ona jets w swoim transie i jest potem mocno zmęczona, że aż żal patrzeć.Ale najwygodniej powiedzieć nie ma i schluss.

To co nazywasz , Dorotee etycznie wątpliwą sztuką manipulacji ja widzę jako rodzaj empatii. Czasem to wszystko , co tak choremu człowiekowi można dać . Miałam sytuację , że moja pani stwierdziła , że idziemy do domu  (była u siebie) Na moje słowa , że to jest jej dom , jej zwierzęta stwierdziła , że to  wygląda jak jej dom i jej koty ale to nie jest jej dom i jej zwierzaki. I co robić ? Nadal przekonywać ,że się myli ? Czy może dać choremu człowiekowi trochę spokoju i pozwolić mu zachować jakieś resztki godnosci , że nie jest umysłowo nie w porządku ? Ja wybrałam takie rozwiązania i moralnie dobrze się z tym czuję do dziś .A jeszcze jedno .Wyobraź sobie , że budzisz się raptem w obcym Ci miejscu , w którym przebywasz z obca osobą i nie wiesz skąd tam się wzięłaś.Nie czułabyś lęku ? Więc oni czują ten lęk ciągle . Dlatego uspokojenie , wyciszenie to wszystko , co można im dać . Wraz z chorobą odchodzi  osobowosć , uczucia wyższe , pamięć , wspomnienia - zostaje ciało , lęk a często agresja jako reakcja na niezrozumiałe . I w którymś momencie trzeba zadać sobie pytanie czy  można dalej się takim chorym opiekować , albo przerasta to nasze możliwości - wtedy Heim .

stara jestem a nie madra...
Pracowalam w domach prywatnych i roznie bywalo... najczesciej pod naciskiem rodziny lekarz rezygnuje z dobierania odpowiednich lekarstw... /po co ma sie go zatruwac - rodzinka mowi/  jak mozna opiekunke zatruc:(((
Tak naprawde nie znam odpowiedzi... mam tylko domysly i spostrzezenia...
W moim Heimie - staruszki sa wyciszone z agresji a nie uczestniczenia w zyciu...
Pozdrawiam Cie:)))

Zacznijmy od tego... ja pisze o chorych na demencje i to mocno posunieta... stad nasze zdania....  beda sie Kasiu roznily...
Zgadzam sie sie najlepszym miejscem na umieranie jest wlasne lozko...
 
Z pobytem w Heimie jak piszesz Twojej babci lacza sie szlochy i jeki... nie zawsze tak bywa... sa osoby zdrowe na umysle... ktore dobrowolnie u nas przebywaja... oczywiscie nie na pietrze... gdzie sa chorzy na Al i demencje... maja swoja kawiarenke, restauracje, wyjezdzaja na zorganizowane wycieczki... zaprzyjazniaja sie i wcale nie tak rzadko... zakochuja sie... piekno wszedzie mozna dostrzec...
 
...a tak osobiscie... wie o tym moja rodzina... ze gdy dosiegnie mnie ta straszna choroba... chce sie znalesc w Domu Opieki - basta...
 

Dorotee mogłabyś mi napisać po niemiecku - "prosze mówić krótkimi zdaniami."
Z góry dziękuję....))))

To co nazywasz , Dorotee etycznie wątpliwą sztuką manipulacji ja widzę jako rodzaj empatii. Czasem to wszystko , co tak choremu człowiekowi można dać . Miałam sytuację , że moja pani stwierdziła , że idziemy do domu  (była u siebie) Na moje słowa , że to jest jej dom , jej zwierzęta stwierdziła , że to  wygląda jak jej dom i jej koty ale to nie jest jej dom i jej zwierzaki. I co robić ? Nadal przekonywać ,że się myli ? Czy może dać choremu człowiekowi trochę spokoju i pozwolić mu zachować jakieś resztki godnosci , że nie jest umysłowo nie w porządku ? Ja wybrałam takie rozwiązania i moralnie dobrze się z tym czuję do dziś .A jeszcze jedno .Wyobraź sobie , że budzisz się raptem w obcym Ci miejscu , w którym przebywasz z obca osobą i nie wiesz skąd tam się wzięłaś.Nie czułabyś lęku ? Więc oni czują ten lęk ciągle . Dlatego uspokojenie , wyciszenie to wszystko , co można im dać . Wraz z chorobą odchodzi  osobowosć , uczucia wyższe , pamięć , wspomnienia - zostaje ciało , lęk a często agresja jako reakcja na niezrozumiałe . I w którymś momencie trzeba zadać sobie pytanie czy  można dalej się takim chorym opiekować , albo przerasta to nasze możliwości - wtedy Heim .

Witam... w Heimie osoby chorujace na Al i demencje maja doskonale dobrane leki... na setki podopiecznych z naszego Heimu zapamietalam trzy przypadki... ktore byly niereformowalne...
Wiem ze nielatwo jest w domu podopiecznego uzyskac prawdziwa pomoc lekarska... dzieciaki lub rodzina dalsza chorujacego... wychodza z zalozenia... ze wlasnie tym lekarstwem jest Polska Opiekunka... Wiesiula i Judora... nowadanuta dobrze radzi... zjezdzac jak najszybciej...
 
Glowy w gore...
 
...a tak swoja droga zastanawiam sie dlaczego "strszaki" tak bardzo boja sie Heimu... wlasciwie znam odpowiedz... dla wiekszosci /niegodziwych/ "starszakow"  skonczyloby sie wykorzystywanie... panowanie i manipulowanie opiekunka i rodzina...