Nieocenione Opiekunki

Zaciekawił mnie też ten stopień wyższości, o którym piszesz. Czy chodzi tu o postawienie granicy, na co możemy sobie pozwolić, a na co nie oraz o to, że jak my dajemy sobie radę w trudnych sytuacjach, konfliktowych to jesteśmy pewniejsi siebie? O czym myslałaś? 

Dopiero odpowiadam, wpis stary... ale cóz, taka sytuacja na szteli :-) . Nigdy nie stawiam sobie poprzeczki wyżej moich możliwości . Nie mam wygórowanych wymagań .Chcieć to nie znaczy mieć :modlmy sie:. ( wpis dotyczył brzydkiego uczucia zazdrości ).

A takie emocje też mamy. Krótko dziś o tym we wpisie. Kiedyś miewałam je często. Ale ciężko mi było. Lata pracy, doświadczania, praktykowania i jest ze mną o wiele lepiej.

Podaję link: http://nieocenioneopiekunki.com/drazliwosc-irytacja-zdenerwowanie/
 

Dałabym Ci 1000 lajków za ten wpis, gdybym mogła, bo świadomość gdzie tkwi błąd i nieobwinianie innych za swoje niepowodzenia-to klucz do sukcesu. Napierw malutkiego, potem większego może. To oznacza również koniec na przykład zazdrości, czy bezinteresownej zawiści jaka jest do bliźniego kierowana, podczas kiedy my nie możemy się wygrzebac spod cieplutkiego kocyka...

Zgadzam się z tym, co piszesz.
Tutaj była jedna Polka, która od wejścia narzekała. Widziała tylko to, co złe, w czarnych barwach. Było to męczące, bo rozumiem, że trzeba się wyżalić, ale codziennie to samo... Jej obecna zmienniczka ma zupełnie inne podejście i z tym, z czym można w tym miejscu poradziła sobie inaczej, a co nie można, to akceptuje. Jest pogodna, fajnie z nią przebywać. I też jest jakby komentarzem do wcześniejszych rozmów o naszej pracy. Jak to nie wolno dać się w naszej pracy wykorzystywać. Tamta od wejścia narzekania- że co chwilę spodnie trzeba mu podciągać, że zęby wypadają i co chwila je mu przykleja. Ta powiedziała do niego- sam pan może spodnie podciągnąć- i nie ma problemu, a sztuczna szczęka została u dentysty poprawiona i nie wypada, bo się zniszczyła i u niego się tam z zębami zmieniło i nie miała jak trzymać... A to część rzeczy, z którymi ta sobie poradziła i nie ma powodu narzekać.
Myślę. że niektórym łatwiej jest narzekać, zwalać na innych i czuć się takimi pokrzywdzonymi przez los...

Życie bez zazdrości, zawiści, obwiniania innych jest możliwe. I nie jest to żaden idealizm. Wystarczy zająć się sobą. Wypracować to, co daje nam satysfakcję w życiu. Poznać siebie, poznać co nam przeszkadza, dlaczego nasze samopoczucie jest kiepskie? Dzisiaj na blogu piszę właśnie o byciu młodym a równocześnie "mentalnie" starym. Czy pracuję ze starszymi czy z młodszymi, z podobnymi problemami się zmagam. 
 
Poczytajcie sami. Podaję link: 
http://nieocenioneopiekunki.com/byc-starym-w-mlodosci/
 
 
 

Zgadzam się z tym, co piszesz.
Tutaj była jedna Polka, która od wejścia narzekała. Widziała tylko to, co złe, w czarnych barwach. Było to męczące, bo rozumiem, że trzeba się wyżalić, ale codziennie to samo... Jej obecna zmienniczka ma zupełnie inne podejście i z tym, z czym można w tym miejscu poradziła sobie inaczej, a co nie można, to akceptuje. Jest pogodna, fajnie z nią przebywać. I też jest jakby komentarzem do wcześniejszych rozmów o naszej pracy. Jak to nie wolno dać się w naszej pracy wykorzystywać. Tamta od wejścia narzekania- że co chwilę spodnie trzeba mu podciągać, że zęby wypadają i co chwila je mu przykleja. Ta powiedziała do niego- sam pan może spodnie podciągnąć- i nie ma problemu, a sztuczna szczęka została u dentysty poprawiona i nie wypada, bo się zniszczyła i u niego się tam z zębami zmieniło i nie miała jak trzymać... A to część rzeczy, z którymi ta sobie poradziła i nie ma powodu narzekać.
Myślę. że niektórym łatwiej jest narzekać, zwalać na innych i czuć się takimi pokrzywdzonymi przez los...

 Charakteru nikomu się nie zmieni a i sobie też nie . Można pewne zwyczaje wypracować z czasem ( takie które  dają nam pewnien komfort psychiczny ). Ale charakter się ma :lol3: . Ja jestem inna w domu a inna w pracy w opiece . Dostosowuję się w zalezności od sytuacji ( na szteli) i staram się wyobrazić sobie jaka ja jestem we współżyciu z innymi . Łapię się, że też jestem "nie złe ziółko" i wiele wybaczam innym, zwłaszcza ludziom straszym, schorowanym . Nie wolno wpadać  w malkontencję, bo skutkiem tego jest tworzenie wokól siebie złej aury . Nie lubię spędzać czasu z kimś kto wiecznie sie użala, to powoduje, że sama doszukuję sie potem minusów w otoczeniu . Można widzieć sytuacje  na różowo a mozna też widzieć  na czarno, to zalezy od nas . 

Zgadzam się z tym, co piszesz.
Tutaj była jedna Polka, która od wejścia narzekała. Widziała tylko to, co złe, w czarnych barwach. Było to męczące, bo rozumiem, że trzeba się wyżalić, ale codziennie to samo... Jej obecna zmienniczka ma zupełnie inne podejście i z tym, z czym można w tym miejscu poradziła sobie inaczej, a co nie można, to akceptuje. Jest pogodna, fajnie z nią przebywać. I też jest jakby komentarzem do wcześniejszych rozmów o naszej pracy. Jak to nie wolno dać się w naszej pracy wykorzystywać. Tamta od wejścia narzekania- że co chwilę spodnie trzeba mu podciągać, że zęby wypadają i co chwila je mu przykleja. Ta powiedziała do niego- sam pan może spodnie podciągnąć- i nie ma problemu, a sztuczna szczęka została u dentysty poprawiona i nie wypada, bo się zniszczyła i u niego się tam z zębami zmieniło i nie miała jak trzymać... A to część rzeczy, z którymi ta sobie poradziła i nie ma powodu narzekać.
Myślę. że niektórym łatwiej jest narzekać, zwalać na innych i czuć się takimi pokrzywdzonymi przez los...

Co w sytuacji, kiedy to rodzina i znajome plotkują? :-) Czasami problem jest na zewnątrz, staram się wtedy poszukać towarzystwa, które do mnie pasuje.

 Charakteru nikomu się nie zmieni a i sobie też nie . Można pewne zwyczaje wypracować z czasem ( takie które  dają nam pewnien komfort psychiczny ). Ale charakter się ma :lol3: . Ja jestem inna w domu a inna w pracy w opiece . Dostosowuję się w zalezności od sytuacji ( na szteli) i staram się wyobrazić sobie jaka ja jestem we współżyciu z innymi . Łapię się, że też jestem "nie złe ziółko" i wiele wybaczam innym, zwłaszcza ludziom straszym, schorowanym . Nie wolno wpadać  w malkontencję, bo skutkiem tego jest tworzenie wokól siebie złej aury . Nie lubię spędzać czasu z kimś kto wiecznie sie użala, to powoduje, że sama doszukuję sie potem minusów w otoczeniu . Można widzieć sytuacje  na różowo a mozna też widzieć  na czarno, to zalezy od nas . 

Tak jest jak napisałaś, zanim nie weźmiemy odpowiedzialności za swoje życie. Co myślicie o tym, jakie decyzje takie życie? Pretensje możemy mieć tylko do siebie.