Nieocenione Opiekunki

Też mi się wpis podobał, i przy najbliższej okazji zamierzam skorzystać z takiego sposobu prowadzenia rozmowy. Nie z pdp., ale z narzekającą koleżanką tutejszą:-)
Dziś siedzimy we trzy i ona mówi, że wcześniej było lepsze towarzystwo. Myślałam, że ma na myśli, że było nas więcej (5-6 stale), a potem dodała, że było weselej i głośniej. No żesz, największej tutejszej marudzie za mało wesoło, gdzie gasi wszystko, co bardziej optymistyczne. Przeważnie jej się nie daję- szukam pozytywów, ale czasem nie chce mi się i odpuszczam. Albo jadę na godzinę do koleżanki parę km. dalej, bo jakoś nam bardziej po drodze...
Ale spróbuję ją inaczej zażyć- bo akurat trafiły się niechodzące teraz, a czasem jednak się chce z Polkami pobyć.... Całe szczęście można tyle, ile się chce, nie na siłę:-)
 
A na tym szkoleniu było coś o tym, jak sobie z marudami radzić?

Przeczytałam. Niektóre z tych rzeczy warto stosować w życiu codziennym... Moja podopieczna największy problem ma z tym, że do niedawna aktywna, teraz siedzi w wózku. Nogi niesprawne. Lepiej nie będzie, oby jak najdłużej utrzymał się obecny stan. I czasem trzeba jej wysłuchać, kiedy chce się po prostu wyżalić. Z tonem i natężeniem głosu może być trudno. Była tu jedna koleżanka, która mówiła głośno i taki ostry głos miała- trudno było jej się tak kontrolować. Chyba najlepiej byłoby jej z kimś z niedosłuchem:-) , bo rzeczywiście, starsze osoby, z którymi miałam kontakt wolały kogoś cichego.

Jak to nie wszystko złoto, co się świeci...

Też przeczytałam wpis na blogu.
Wczoraj mogłam się przekonać, jak osoby starsze reagują czy odbierają nasz tembr głosu ,tempo wypowiedzi, i jak długo są w stanie słuchać naszych wywodów. Ja mam raczej cichy głos, mówię jednak dość szybko ,ale zwalniam, rozmawiając z Pdp. Odwiedziła nas wczoraj znajoma babci,Pani w wieku 92 lat,elegancka i "dopieszczona "w każdym detalu, razem ze swoją opiekunką. 
Nasza rodaczka ,osoba bardzo dobrze i wyraźnie mówiąca po niemiecku, bardzo zadbana i elegancka. Wydawałoby się, że mieć taką opiekunkę, będzie marzeniem każdego seniora . 
Spędziłyśmy razem ponad dwie godziny. 
Ja lubię pogadać, ale że dziewczyny nie znam, to wzięłam na wstrzymanie. Było nas w sumie 5 kobiet, bo dołączyła jeszcze jedna znajoma. Podczas spotkania wodzirejem była niezaprzeczalnie, koleżanka po fachu. Ma dźwięczny głos i donośny. Mówiła i mówiła, o tym jak to zajmuje się swoją seniorką, dokąd jeżdżą, jak spacerują po 3 godziny dziennie (babcia na wózku),gdzie jedzą, które kawiarnie i restauracje odwiedzają i jaka to jej Pdp jest szczęśliwa, że nawet na koncerty wychodzą. Mają auto . Co kilka zdań, zwracała się tylko do swojej babci z prośbą o potwierdzenie. "Naturalnie",zwraca się do Pdp per Ty.
Obserwowałam "nasze" babcie i widziałam, jak obie są coraz bardziej znudzone, zmęczone i nie rozumieją z tego słowotuku nawet połowy. Od czasu do czasu robiłam za tłumacza z niemieckiego na niemiecki, na zwolnionych obrotach. Tamta babcia (demencja zaawansowana),odzywała się tylko wtedy, kiedy ja ,lub "moja ",bezpośrednio się do niej zwróciłyśmy z pytaniem .
Muszę się przyznać, że trochę tej mojej koleżance zazdrościłam, że ona jest "Pflegerinen",co ciągle podkreślała, że tylko przygotowuje posiłki, robi zakupy ,mówi niemieckiej sprzątaczce co ma robić, a tak to tylko przyjemnie spędza czas z Pdp . Myślę, kurcze, fajnie jej. 
Ale kiedy już sobie poszły, zostałam ze "swoją ",musiałam posprzątać, to się ucieszyłam, że tutaj jest tak, jak jest . A moja babcia mówi -wiesz co,dobrze, że Ty taka nie jesteś. Pytam dlaczego tak  Pani mówi? Dlatego, że -za dużo, za głośno, za szybko, że wszystko tak,jak opiekunka chce i jak jej się wydaje, że być powinno. Widziałaś jaka M...
była cicha, smutna i zmęczona?

"Kiedy spotkałam koleżankę z liceum na standardowe pytanie „Co u niej słychać?”, zwierzyła mi się, że jest cieżko chora i jest w trakcie leczenia. Powiedziałam „Będzie dobrze, nie martw się”. Nie było dobrze. To było jakiś czas temu. Czułam się wtedy niezręcznie i nie wiedziałam, co powiedzieć. Pewnie nieraz i wy nie wiecie, co powiedzieć, jeżeli ktoś zwierza wam się z dramatu osobistego, związanego z dziećmi, mężem lub rodzicami, czy też zdrowotnego". Jak pomóc, by wesprzeć?
Więcej w nowym wpisie na blogu:
Podaję link: http://nieocenioneopiekunki.com/jak-aktywnie-sluchac-i-komunikowac-sie-z-chorym-czesc-2/

Z jesiennymi pozdrowieniami. Krysia

Przeczytałam. I właśnie myślę, jak zacząć rozmowę telefoniczną z koleżanką, która jest w trakcie leczenia raka. Nie wiem, jaki jest teraz stan, jaki etap. Ale porozmawiać chcę i ona dała zielone światło...

Po prostu zadzwon:aniolki:

Tak zrobiłam i na wieczór się umówiłyśmy, bo zajęta jest.

Jak zawsze z zainteresowaniem i uważnie przeczytałam kolejny Twoj wpis na blogu . I kolejny raz się nie zawiodlam. Temat który dotyczy chyba wszystkich,a porady, sprawdzone metody wynikające z doświadczeń innych, zawsze są cenne. 
Też jesiennie pozdrawiam :jesien: 

Przeczytałam. I właśnie myślę, jak zacząć rozmowę telefoniczną z koleżanką, która jest w trakcie leczenia raka. Nie wiem, jaki jest teraz stan, jaki etap. Ale porozmawiać chcę i ona dała zielone światło...